DOLAR 0,0000
EURO 0,0000
STERLIN 0,0000
ALTIN 000,00
BİST 00.000
Metin BOSNAK
Metin BOSNAK
Giriş Tarihi : 26-04-2022 01:49

İSLAMCILIKLA MÜSLÜMANI, TÜRKÇÜLÜKLE TÜRKÜ YABANCILAMAK

 

Türkiye'de hemen her ideoloji tercüme edilmiş, Türkiye şartlarına aapte edilmiş ideolojidir. Osmanlı batarken, kurtuluş reçetesi olarak ortaya çıkan ideolojilerimiz, temelde “Avrupa’nın Hasta Adamı” döneminden geliyor. Artık çöken Devlet-i Ali’nin, kimliğindeki bazı unsurları hummalı çareler olarak görmesinden beri de öyle gelmiştir. Bu ideolojiler Cumhuriyet döneminde dönüşümlü olarak bazen sahne almış, bazen mevzide kalmış bazen de meydana inmiş, Tek Parti döneminden sonra siyasal kimlikler olarak sandıklarda çatışmıştır.

 

Bu tür kimliklerin hummalı yapısı (her “izm” bir ateşli enfeksiyonu ifade eder) savunma refleksi ve kurtuluş çaresi olarak çıkmalarından, ağırlıklı yenik düştüğümüz Batı’ya karşı, ama Batı harmanlı reçeteler olmasından kaynaklanır. Buna bazı İslamcılıklar da dâhildir. Kimlik tanımlamaktan yani, “biz kimiz?”i tanımlamadan çok, bizim ne olmadığımız ya da olmamamız gerektiği tarzında anti-kimlik hüviyetleridir. Bir Milletin gelecek tayininden, medeniyet kurma istikametinden çok, hayatta kalma çabalarının, yalnızlık hisleriyle dayanışma arayışlarının ürünüdürler.

 

Gereksiz ya da anlamsız değildiler. Gemisi batan Robinson’un gemiden kurtardıklarıyla karada kendine bir yaşam alanı açma çabası gibiydiler. Ancak her nesilde bu kimlikler, karada açılan yaşam alanı üzerinden değil, geminin batışından itibaren olan tecrübeleri bir tür genetik travma olarak aktardıkça, düşmanları hep aynı kaldı. Dostları ise, hemen hiç olmadı. Niyetlerinde ergen safiyeti, tavırlarında ergen isyanları oldu. Olgunlaşmaya vakit bulamadan da hayatın içinde eriyip gitti, hayatın gerçekleri altında ezildi ya da gerçekle alakasını kuramayıp tam zıt istikamete dönüşleri tetikledi. Başlangıçtaki ittifak ve mensubiyet heyecanı, sonraları bir yapıbozumcu mantıkla kendini imha eder mahiyette de gelişti.

 

 

İslamcılar, Batı derken, Osmanlı dönemi Batısı, sosyalistler, 19. Asır Kapitalizmi, liberaller 20. Başındaki Liberalizmle düşmanlarını tanımlamaya devam ettiler. Beslendikleri kanallar temelde İngiliz ve Alman liberallerdi. Ancak Amerikan liberalizminin neye karşı geliştiğini düşünmeye vakitleri olmadı. Ülkücülerin de temelde Komünizme karşı yapılandığı bir gerçektir. Aslında bizim olmayan bir savaşın ortasında, mecburen alınan bir konumlanışa dönüştü.  Milli çıkarlara ancak dolaylı olarak hizmet eden bir yapı çıkardı. Milliyetçi olmak Rusya ve Komünizm karşıtı olmaktı, ancak bu ille de, bu ille de Milli çıkarlar için olan bir karşıtlık değildi. 

 

Devletin körlüğü, Milliyetçiliğin de körlüğünde etken oldu. Daha akıllı bir Devlet, soydaşları ve dindaşlarından sırf Komünist karşıtı olmak için uzak durmazdı. Ya mecalimiz yetmedi, ya da aklımız. Ülkücüler, Komünizm gittikten sonra, Komünizmi aratacak olan küresel renkli totalitarizme karşı yapılanmada güçlük çektiler. Bir ara, diğer siyasi gruplar gibi, Derin Devlete tavır alma faslı oldu. Ancak kaç tane derin devletin olduğu belli olmayan Türkiye’de, Milli derin devlet de arada kaynayıp gitmişti. Yine de “Komünistler Moskova’ya!” “Mollalar İran’a!” kadar uzun süreli bir slogan olarak kaldı. Oysa Nazım Hikmet haricinde, Moskova’ya gidip de yerleşen başka Komünistimiz olmadığı, diğer komünistlerimiz de Fransa ve Almanya’da ikamete başlamışlardı...

 

Tercüme kimlikler, halimize tercüman olmaktan çok, içimizdeki acıların, belki özentilerin, Stockholm sendromlarının toplamını parça parça ifade ettiler. Çoğu zaman “düşmanın silahıyla silahlanmak” mantığıyla geliştikleri için, düşmanın silahını kuşanırken, düşmanın akut zihnini de beraberinde kuşanmayı getirmiştir. Çünkü düşmanın silahı klasik silahtan öte, savaş mekanizmalarından öte, kültürel, ekonomik, stratejik, hatta dini tehditlerle gelirken, sadece usûl bilgisi değil, arkasındaki kafa yapısını da ister istemez beraberinde getirdi. Antitez mahiyetinde ancak “tez”in unsurlarından çıkarılmış kimlik oldular. Nitekim “tasfiye” yani saflaştırma, koruma alanı, has alan, kapalı alan oluşturmaları da bunun ürünü oldu. İslamcılarda, ülkücülerde, sosyalistlerde, hatta Kemalistlerle “şehitlik” üzerinden oluşan kardeşlik, bir türlü bir medeniyet kurmada şahitlik düzeyine erişemedi. Bir insanın dava için yaşamından vaz geçmesi, dava için yaşamasından daha önemli olduğu için, şehitlik “devrimci yoldaş”ların da bir samimiyet ve davaya sadakat testi olarak tarihlere geçti.

 

Her ideolojini bir sıfır noktası vardı, milat gibi. Ondan öncesi zaten farklı anlamlarda batıldı; ondan sonrası da zaten “biz”den ibaretti. Ümmetten Millete geçme çabasında, Millet içindeki güvenlik hisleriyle vizeli ve test edilip onaylanmışlık zarureti ile iç Milletlik, hatta kabileciklere ayrışmalar oldu. Yani Ümmet, sonra Türkiye dâhil, büyük coğrafyaya aitlik hissiyle gelişirken, Milletlik Türkiye içinde kalmışlığı ifade ettiği gibi, o da geçiş dönemi toplumsal şüphe ve endişelerle kabilelere dönüştü. Ve fakat çok partili dönemle bu farklı mecralarda “evrensel” olma çabasıyla evirildi. Bir anlamda “muasır” medeniyet evrensel olma iddiasını yitirdi, evrensel diğer fikirler etrafında birleşmeler meydana geldi.   

 

Akut devirlerin sonrasında kendi zeminine çekilerek anti-kimlik hüviyet kimliğe dönüşmeliydi.  Oysa anti-kimlik olarak devam etti. Kendini, kendi içinden tanımlamak yerine, kendinin ne olmadığını ya da olmaması gerektiğini tanımlayan karşı kimlikler olarak kaldı. Bu da, enerjileri kimlik üzerine yoğunlaştıran, kültürel, entelektüel ve medeniyet tasavvurlarını geliştirmek yerine, akut ve hummalı sloganların rahatlığına bıraktı kendini. Sokağın dili, siyasetin dili olunca da, Devletin dili de, ketum bir Kızıl Elma takibi yerine, günü kurtarma çabasında slogan diline dönüştü. “Bize bizden başka dost yoktu.” Ancak “bizi”” yine tanımlamadan bir “bizlik” tasavvuru oluşturduk. Ve o tasavvurda en yakındaki “biz” olamadı. Bir muhayyel “biz” üzerinden bizliğimizi tanımladık. Yani aslında yine kendimizi doğrudan tanımlamadık. Biz her ortama göre değişen bir hal almış, “ben”ler kadar “biz” türemişti. Bizliğin vekâleti bendeydi. “Bizi” “bana” bende etme bizleri böyle gelişti.

 

Hiçbir ideoloji, tarihin hiçbir döneminde “evrensel” kapsamda olmamıştır. Şu dönemki küreselleşme adıyla sunulan çikolata kaplı emperyalizm dâhil. Ancak “evrensel”lik zaten genelde “Batı,” özelde şimdilik ABD’nin temsil ettiği normların yaftası olunca, evrensellik tanımı da o normlara uygun değerler oluşturmak tarzında kendini şekillendirdi. Sonuç olarak, Türkiye’de her ideoloji, “evrensel” ya da “dünya çapında”ki çerçeve içinde ortaya çıkarken, yerel olanı, yerli olanı esas almak yerine, onlara bir şekilde kendini eklemleyerek varlık ve terakki felsefesi geliştirdi.

 

Türkiye’deki ideolojiler, bu nedenle, Türkiye dışındaki unsurları örnek ya da hedef almıştır: İslamcılık, Turancılık, Sosyalizm, Liberalizm. Sonuç olarak, hangi ülkeden alınmışsa, o ülkenin tercüme hassasiyetlerini ifade eder ve ona benzer yerli düşmanlar aramaya çıkar: laiklik, demokrasi, hürriyet, milliyetçilik, cumhuriyetçilik ve “muhafazakârlık” buna dâhildir. “Good guys” kurtarıcı olanlar diğerlerine izansız “ahmaklar,” “satılmışlar,” “hainler” olarak bakarken, “bad guys” da, mahalle de sevmediğimiz adamdan tutun, siyaset, ilim, basın ve hâsılı hayatın her alanında rakibimizin siluetine bürünür. Kendine özgü Kızıl Elması, mefkûresi, Devletin hücrelerinde mahfuz hedefi olmayınca, hinlerin, hainlerin olması zaten muhtemeldir. Ancak, bir ideolojinin ancak bir bireyde ve o bireyde tecelli ettiği kadar kabul, aksi halde reddi, önce “öteki”yle başlayan karşıt kimliğin, kendi içindeki ötekileştirmelerle devam etmesini getirir. Bir yandan, karşı taraftaki “mankurt” hedefe konur, bir taraftan mankurtlaşma mekanizmaları kabul edilmiş olur. Bireysel fikir üretimini, takım çalışması ve istişare ile zenginleştirmek yerine, zaten olan bir fikrin kendi de sahibi de kutsal mahfilinde yerini alır.

 

Bizden olman ölçüsü sadece, kutsal mahfilin alanın takdis etmekle ölçülür. Ve bu kutsallık kutsal lidere yakın olanlarca da içselleştirildiği için, ona yakın olanlar da kutsal alana dâhil ve tartışılmaz olurlar. “Birlik” böylece tesis edilmiş olur. Birinin “bizden” olması da, “ben” ile olan irtibatı ve rekabet alanında “bana” ne kadar dokunduğu kadardır. Yani, tarafların bir etik normlar yekûnu üzerinden değil, bireysel normların bir muhayyel kurtuluş reçetesi ve ideoloji üzerinden bakiye birlikteliği ve onunla “öteki”ne karşı savaş açmasıyla olur. Bu hem “ben” hem “bizi” bağlayan değil, “biz” üzerinden bir “ben” yaratma, yani içimizdeki bir kişilik “bizi” ortaya çıkarmaktır.

 

Bu nedenle, örgütlü yapılar ya askeri tarzda ya da cemaat tarzında gelişir. Kışla ile kült ilişkisi kurulunca, bir kişinin yanıltılması, onun idare ettiği kitleyi toplu olarak yanıltmayı da kolay ve mümkün kılar. Kışla ve kültün, mefhumlar üzerinden değil, doktrin ve sloganlar üzerinden yapılanması tesadüfi değildir. Bu doktrinler siyasete havale edilince, siyasetin esnekliğine uğrayınca “reel politik” kendi başına tayin edici olmakta, kitlenin tenakuzlarda da “hikmet arayışı” da bu sürecin devamını desteklemektedir. “Reel politik” ise zaten hem iki asırdır “realite” ve “politikayı” tayin eden, dış unsurlar tayin edildiği için, “öteki” de çaktırmadan “biz” olmaktadır. Oysa bu “biz,” bizim olduğumuz biz değil, bizim olmamızı istedikleri “biz” olabilir.

 

 

"İslamcılık" daralttığı İslam tanımıyla Müslümandan ne kadar uzaksa, Turancılık da Türk tanımıyla o kadar Türk’ten uzaklaşmıştır. Bu tavır Papa’nın, eskiden lanetlediği kesimleri içine almak için Vatikan’ın geleneğine, hatta Hıristiyanlığın kabullendiği İncillere rağmen, esneme çabasında olduğu zamanlarda da devam etmiştir. Mesele, ilkesiz kalabalıklarla çoğalmak değil, zaten “sizden” olan insanları, kostüm ve şekil, şemalı ve bireysel olan meselelerde içtihatlarından dolayı lanetleme, dışlama, tekfir etmek, hıyanetle suçlama zaaf ve hazlarından uzak durmaktır. Hem insan hem de mimarisi olarak İslâm’ın ve Türklüğün güzel çeşitliliğini indirgemeci bir mantıkla kalıba dökmek ve ondan çoğaltmak istediğimiz model, inandıklarımıza aykırı bir modeldir. Mefhumlar etrafında birliktelik ve onda samimi yaklaşım kendince yeterlidir. Dışlayacak dışarda bırakılan, aklen, vicdanen ikna edilememiş insan, ötekilenen insan hem “biz”den uzaklaşan hem de karşınıza geçen insan olarak hayatına devam edecektir.

 

Bunu daha önceleri sosyalistler ve onlara düşman olarak ortaya çıkan liberaller de yaptı. "İdeal" liberal, hakiki liberal, öz liberal nedense hiç olmadı ülkede, ideal diğerleri olmadığı gibi. İslamcılık en yakınından başlayarak, İslam dışılıkla suçladığı kitleleri kendinden itti. İdealinde gördüğü Müslüman ise, sadece ya asırlar öncesinde kaldı ya da coğrafyalar ötesinde. Türkiye nasılsa, birden ve aslında laik kesimin görmek istediği kadar İslam dışı filan olmuştu. Dahası, Müslüman Türk onun dar aklında, Ümmet fikrinin bir parçası ya olmadı ya da ancak Araplara yakın olduğu kadar Müslüman sayıldı. Ve o Araplar, Saadet Asrı Arapları da değildi.

 

"Turancılık" da Türk’ten o kadar uzak kalmayı maharet bildi. Ülkücüler arasında, Kürtler dâhil farklı kökenden gelen ve ülkücü olan insanlar anlamsız bir şekilde ülkücülerden soğudu. Belki onlar Metehan'a benzemiyor, belki de bıyıkları yeterince gür değildi. Aslında Mustafa Kemal de öyle değildi, ama nasılsa o arada tarihsel olarak kaynamıştı. O nedenle, Kemalizm’e karşı "Atatürkçülük" bir sistem uyum açılımı oldu. Ancak bir Türk tiplemesi yapmaya kalkınca, Turan dediğimiz büyük coğrafyada, kaç milyon Türk birbirine benzemektedir acaba? Aynı durum Türkçemizin güzel renkleri için de geçerlidir.

 

Kürtçülerin taklit ettikleri de bu tercümenin tercümesi olan ideolojiler oldu. Kürt faşizminin örnek aldığı modeller, birden Kürt tecrübesinin yerli tercümanlarına dönüştü. Dahası, örgütsel yapılanmalar birbirinin taklidi mahiyetinde gelişti. O nedenledir ki, hiç bir yapıda, "LİDER, TEŞKİLAT, DOKTRİN" tartışılmaz. Bu tartışılmazlar arasında, asıl tartışılması gerekenler ise, Osmanlı-TC geçiş dönemindeki tezlerin, yani savaşan tezlerin temelde İngiliz ve Alman tezlerinin Türkiye'ye uyarlaması oldu. Zihinlerin, Alman, İngiliz, Amerikan algısından uzak kalmadığı zamanlarda, doğru ve MİLLİ düşünmek imkânsızlaştı. Bugün de örnekleri ortadadır.

Türkiye, hâlâ, siyasi, ekonomik ve kültürel, en önemlisi de entelektüel İstiklali oturmamış bir ülkedir. ÇANAKKALE GEÇİLMEZ! hamasi bir gurur vesilesi, ancak boyunduruklarımızı da gizleyen bir tarihsel bumerang olmuştur. Oysa Oryantalistlerin yaptığının tersine, Batı olgusunu iyi anlamak ve ona karşı, siyasi iç çekişmeler yerine, tezler çıkaracak, akademisyen ve entelektüellerin var olması lazımdı. Bireysel olarak varlığı olan, Devletçi ve Milli ve fakat zihnini siyaset sarmalına, düşünce kutularına, emanet kasalara sokmayan, entelektüellerin varlığı, sadece geçmişle övünmek değil, halin sancılarını da yaşamak ve onu da günah keçilerine yükleme kolaycılığına kaçmayan entelektüellerin varlığı artık hayati önemdedir.

Aksi durumda, en hassas olduğunuz hücrelerimizden, virüsleri sokuyorlar ve bir istikamet peşinde gittiğimizi sanırken, aslında düşman kimse ona asker buluyoruz kendimizi.

 

Kendini bilmek bu açıdan önemli. “Müslüman kimdir?  Türk kimdir?” sorularından önce "ben kimim?" sorusu. İkinci soru, partim olmasa, hatta ülkem olmasa ben ne olurdum? Acaba aynı kalır mıydım?
Onlarsız bir kimlik ve anlamımız olduğunu düşündüğümüz zaman, hem alıcı değil, verici bir Milli kimliği edindiğimiz andır. Sonrasında konuşulmayacak mesele yoktur. Farklı müzakere kanalları “rahmet”ten ibarettir. Fitne ise, fikri olmadan, şablonların tayin ettiği bir zeminde düşman aramaktır. Nefsi bu kadar temize çıkarmaya gerek var mı?

Vesselâm.

 

 

 

 

 

 

 

NELER SÖYLENDİ?
@
Metin BOSNAK

Metin BOSNAK

DİĞER YAZILARI MUHSİN BAŞKAN Mum Titrer Hanemizde Ülkücülük CHP'yi Ne Zaman Sevdim SOSYAL MEDYANIN SOS'LARI PARALEL YAPI Bosna'daki Türk Üniversitesi: IUS DER SPİEGEL "BOYUN EĞME" DİYOR DEVRİM Mİ DEDİNİZ? BİRLİK VE BERABERLİK NEDİR? DİL TARİH VE İDEOLOJİ AYNAYI ARAMAK... MAKULLER AKİLLERE KARŞI VEDA HUTBESİNİ OKURKEN HİNLİK VE HAİNLİK ÖTESİNDE TARİHE BAKMAK ALPEREN OLMAK BİR HİLAL BİR İHTİLALDİR DELİLİĞE ÖVGÜ AŞK'A DAİR YAKLAŞIMLAR BİLİM, İDEOLOJİ VE DARVİNİZME DAİR YALAN DÜNYADA GERÇEK TARİH OLUR MU? DELİ DUMRUL'UN KÖPRÜSÜ ORTAYA KARIŞIK HALLERİMİZ EFKAR VE HERZELER YUSUF, ŞEHİR VE TABUYA DAİR EĞİTİME NEDEN HAYIR? EFKAR VE HERZELER "ADAMLARIN" PLANI HER ZAMAN TUTAR MI? İNGİLİZ'CE KONUŞMAK... BEN ÖLÜNCE KİM KALIR? BİLMENİN MALİYETİ NEDİR? BU ÜLKEYİ ANLAMAK... NİYET TAVŞANLARI VE TARİH ŞERİF MARDİN VE CUMHURİYETİN GETTOLARI FERMAN VE FETVA BAYRAMLARDAN BAYRAM BEĞENMEK AŞKIN BAR/KODU MEVSİM SONU İNDİRİMLİ LİBERALCİLİK YOL DA İÇİMİZDE SEYYAH DA! OSMANLI NE ZAMAN ÖLDÜ? SÜRGÜN KAYIP MEDENİYETİ ARARKEN... KÜRDİSTANA DAHA NASIL YARDIMCI OLABİLİRİZ? İKİNCİ YEŞİL KUŞAK PROJESİ MHP NEREYE GİDİYOR? NASIL BİR GENÇLİK? KİM KORKAR EBU ZER'DEN? MEHDİ NE ZAMAN GELECEK? "GÜZEL VE YALNIZ ÜLKE"YE Milliyetçilik ve Kürtler İLETİŞİM VE PROPAGANDA BATILILAŞMAK TWITTER'DA KENDİMİZİ OKUMAK "DANIMARKA ÜLKESİNDE KOKUŞAN ŞEYLER" BİSİKLETİN İSLAMİ OLANI FİRAVUN VE HİÇ'LİK KAMUSAL ALAN DÖNÜŞTÜ MÜ? KADIN, ŞEYTAN VE ÖLÜM ÇEVRİM İÇİ AHLAK ÖLÜM VE YAŞAMA KORKUSU KISKANÇLIĞIN KISKAÇLARI 11 Eylül ve ABD YA 12 EYLÜL SONRASI? Korku ve alkışlar arasında Ortadoğu AYDIN, MÜNEVVER VE ENTELEKTÜEL ORTADOĞU'DA OLANLARI ANLAMAK KAVGA NEREDE? KAVGA NEREDE? ORTADOĞU'NUN YENİDEN TASARIMI SUSMAK, PUSMAK VE BİRLİK DİL VE TARİH KAVGAMIZ HOLİGARŞİ Said Nursi ve Cemaat algısı Size “İslamî alt-çevre” diyebilir miyim, “abi”? MUHAFAZAKÂRLIK NEDİR? TÜRK LİBERALİZMİ AŞK MI MAŞUK OLAN? DİN'ERCİLİK SİVİL İTAATSİZLİK NEDİR? NEDEN KÜRT ÇALIŞMALARI ENSTİTÜSÜ? DEĞİŞİM İDEOLOJİSİ VE LİBERAL PROPAGANDA 12 EYLÜL SONRASI UZLAŞMA LİBERAL STATÜKOCULUK UYKUYU ÖLDÜRMEK "EKSİK ETEK" BABİL, DİL VE PROPAGANDA DENKTAŞ'IN ÖLÜMÜ AİKİDO VE "KÜRDİSTAN" DEĞİŞİM TÜRKÇE VE İDEOLOJİ "KASIMPAŞALI" BAŞBAKAN "İBRAHİMİ DİNLER" BİLİMLE DİNİ UYUŞTURMAK KOLTUĞA OTURAN VE KOLTUĞUN OTURDUĞU İNSAN TEMCİT PİLAVI VE YENİ OSMANLI RODRİGEZ NEDEN LİBERAL OLAMAZ? BEN'SİZLİĞE ŞİİR TOPKAPI'DAN DOLMABAHÇE'YE DÜŞERKEN ERBAKAN'I ÖZLERKEN MÜSLÜMAN VE İSLAMCI İSLAM VE FEMİNİZM KAÇIRILAN GÜNDEM BIDEN NOTLARI DEMOKRASİDE KİM KİM ÖPÜYOR ARAF'TA TARİHLERDEN TARİH BEĞENMEK İKİNCİ YEŞİL KUŞAK PROJESİ ARAFTAKİNİ ÖZLEMEK Hayatta Sürgün Olmak AKADEMİSYENLİK KÜRESEL KARADUL TEFRİKALARI GÜNCELLENEN MESİHİ BEKLERKEN TÜRKİYE KOLTUK, TURNUSOL VE KİMLİK BOSNA'DA BİR TÜRK ÜNİVERSİTESİ KOVBOY MEHTERANLA JAZZ ÇALARKEN Amerika ve Anti-Amerikan Kimlikler AMERİKAN KİMLİĞİ VE ŞEYTANLARI DÖNÜLMEZ AKŞAMIN UFKUNDAYIZ KUTLU VEDA DEĞİŞİMİN TÜRKÇESİ VE UYANIŞ TANRI, İNSAN VE TAKVİM ÖDLEK ÖCÜNÜ ALDI MI? Millet Olabildik mi? Zaman, medeniyet ve din Zaman, medeniyet ve din Mehdi’yi beklerken ORTADOĞU VE YENİ İNSAN Kediler, Fareler ve Vatan Kürşat olma vaktidir Gülün Adı, Kadın ve Takva İslamo-Amerikancılık EBCET, CİFR VE TARİH SÜBJEKTİF OLMANIN FAZİLETİ DİPLOMASİMİZ NEREYE? İSTİKLAL MARŞI YENİDEN YAZILABİLİR Mİ? KOKUŞAN BİR ŞEYLER VAR! KÜRESEL KARADULUN AĞLARINDA "Yeni Osmanlı"nın Yeni Haçlılara Yardım Tezkeresi KATLİAMERİKA MAHALLE, BASKILAŞIM VE FİKİR NAMUSU YARASANIN ÇIĞLIĞI VE DİPLOMASİ Ay lav yu, Cani! AŞKIN HALLERİ DOKUZ HECELİLER FİRAVUN... Kadın'ım... 28 Şubat ve Erbakan KADDAFİ'DEN KESESİ Ve Yine Karşınızda Renan, Sykes ve Picot Democoupracy mübarek olsun! FULL'er Yapalım mı, Abi? Ortadoğu'da Sezaryen Mısır'da Karaoke Devrimi Mısır'ı Okurken Obama ve ikinci yeşil kuşak projesi (I) Bir Ortadoğu Masalı Mutlu Oligarşiden Kutlu Oligarşiye Ey zahit, şaraba eyle ihtiram! Bilinç ve Sürgün İbrahim, devir içimdeki putları! İdeolojik dil ve Teolojik Tarih Pardon, Size Demokrasi Diyebilir miyim? Paralel Evren, Küresel İslamcılık Erkekler ne zaman "adam" olur? "Millî" Küreselleşme? AK'Kışşş Kimliklerin Kurdu “Hiç” i öğrenmek GELENEK VE MANKURT Küresel tapınak, yerel rahipler ve Hipnoz Çift-düşün, yeni-konuş! Batı'yı ararken... Aforoz’malar… Halife Ömer Hayek’i ne zaman okumuştu? AĞLAMAKTAN ÇAĞLAMAYA DOĞRU KÜRT'AJ Shalom, Kürdistan! İstiklal marşını yeniden yazmak İslam, Millet, Hilafet ve Siyaset Amerika düşmansız olabilir mi? Mustafa Reşit Paşa'ya Mektup Keşif... Babil’in dil’beri Medeniyetlerin neyi çatışıyordu? Tarihi hangi hikâyeci yazar? Zihin Kontrolü ve Kült YUMURTANIN AK'I, SARISI Ebu Zer’in günlüğü Her şey zıddı ile mi kaim? Melamilik “marka” mıdır? Melâmilik Bir ayrılık, bir yalnızlık, bir ölüm AŞKA DAİR NE VARSA Medya medyumluğu ve wikisızmalar Türkiye, İran ve Dünya Barışı Muhafazakârlık “marka”sı? Füze ümütz! “Van münütz!” Çin'in hafızası ve küresel sistem Kutlu veda Öznellik Öz’neliktir! Hz. İnsan, Hz. Peygamber ve emanet Said Nursi ve tesettür İmam, Örtünme ve Nur Suresi Din duble “yol” mu demekti? Gelenek, mankurt ve reform Aylardan şubat günlerden cuma Alaturkalıktan Kolaturkalığa gelenek Gelenek mürtedi ve kimlik Namus, Kanun ve Fazilete Dair İman "terakkiye" destek midir? Yılmayacağız... ÜÇ TARZ-I MAHALLE VE HAL Hoş geldin, Şeytan! OSMANLI VE NEO-OSMANLI DAYILAR VE DAYILANMALAR Türkiye’de muhafazakârlık ve Dr. Faustus Tesettür neyi örtüyor? Milat oluşturmak Yahudilik bir din mi yoksa ırk mıdır? Tarih satrancını asıl kim oynuyor? Mahalle ve getto Tanrı, totem ve muta nikahı Orta Doğu’mların ebesi ŞOFÖR MAHALLİ BASKISI KÜRESEL İSLAMCILIK RENAN'I VE KENDİMİZİ AŞMAK Medine Vesikası Türk solculuğu ve İslamcılığı Batı’k düşüncelerin Doğu’şu BATI'NIN DEĞERLERİ EVRENSEL MİDİR? NEO-MUHAFAZAKÂRLIK VE YİN-YANG Karadul KEDİLER VE FARELER “Erkekliğin” yasası, “kadınlığın” tasası ON ADIMDA LİBERAL OLMA TÜYOLARI Neden Federasyon? Kaburga kemiklerimdeki sızı? Ortadoğu ve Darbeler "Küreselleşme "millet"e neden karşıdır? TURNUSOL Ya 12 Eylül sonrası? (II) Ya 12 Eylül sonrası? 12 Eylül darbesine nasıl gelmiştik? (II) 12 Eylül darbesine nasıl gelmiştik? (I) Kim ne der? Ne zaman ki…
NAMAZ VAKİTLERİ
Gazete Manşetleri
Yol Durumu
BURÇ YORUMLARI
  • KOÇ
    Koç Burcu
  • BOĞA
    Boğa Burcu
  • İKİZLER
    İkizler Burcu
  • YENGEÇ
    Yengeç Burcu
  • ASLAN
    Aslan Burcu
  • BAŞAK
    Başak Burcu
  • TERAZİ
    Terazi Burcu
  • AKREP
    Akrep Burcu
  • YAY
    Yay Burcu
  • OĞLAK
    Oğlak Burcu
  • KOVA
    Kova Burcu
  • BALIK
    Balık Burcu
ANKET OYLAMA TÜMÜ
E-Bülten Kayıt
ARŞİV ARAMA