DOLAR 0,0000
EURO 0,0000
STERLIN 0,0000
ALTIN 000,00
BİST 00.000
Metin BOSNAK
Metin BOSNAK
Giriş Tarihi : 26-04-2022 01:49

TOPKAPI'DAN DOLMABAHÇE'YE DÜŞERKEN

 

 


Osmanlı Devletindeki iki farklı anlayışı iki farklı saraya bakarak görebiliriz: Topkapı ve Dolmabahçe Sarayı. Topkapı Sarayı Osmanlı Devletinin 600 yıllık tarihinin 400 yılı boyunca, devletin idare merkezi ve Sultan’ın resmi ikametgâhı işlev gördü. Fatih Sultan Mehmet tarafından 1478’de yaptırılan Topkapı Sarayı Osmanlı’nın “kendi” medeniyet algısıyla yaptırdığı ve kullandığı bir saraydı.

 

Abdülmecit döneminde Topkapı Sarayı terk edildi. Artık Dolmabahçe Sarayı ve temsil ettiği sistem revaçtaydı. Abdülmecit Dolmabahçe’ye yerleşmekle sadece Topkapı sarayına değil, Osmanlının geleneksel tavrına, ihtişamına ve “yerli” olan medeniyet algısına da veda ediyordu. Artık Batı mimarisiyle, Batı’dan alınan borçla, Batı’lıya benzemek için yapılan bir saray vardı, Batı dili konuşan, Batılı gibi giyinen bir sultan ikamet edecekti.  

 

Batı etkisi ruhen yenilen Osmanlı’da önceden başlamıştı. Toplumsal hayatta olduğu gibi, Türk mimarisinde de Batı tesirleri görülmeye başlanmış ve "Türk Rokokosu" denilen süsleme şekli arz-ı endam etmişti. Mimarı da Sinan ekolünden gelmiyordu. Avrupa mimari üsluplarının bir karışımı olarak, Garabet Balyan ve oğlu Nigoğos Balyan tarafından yapılmıştı. Sarayın bittiği tarih olan 1855 yılından bir yıl sonra da Osmanlı’yı bitirecek anlaşmalardan birisi imzalanmıştı:  Rusya ile yapılan Paris Antlaşması.

 

“Küffarın” da ümidi iken “Frenkten” veya “”kefereden” medet ummaya kadar düşen Osmanlı’nın hüznü hemen ortaya çıkan bir vuruk değildi elbette. Uzun zamandan beri toprak kayıpları yaşanıyordu. Eğitim gerilemiş, dışarıdaki gelişmelere bigâne kalınmış, vergi gelirleri azalmış, Osmanlının devlet itibarı ve parası değer kaybetmiş, borç parayla kimi zaman devlet açıkları kapatılmış, kimi zaman sefahatin delikleri tıkanmıştı. Hala dışarıda sözünü geçiriyor ise de, Devlet içerde kendi atadığı Mısır Valisine bile söz geçiremez olmuştu.

 

Karlofça bir şeylerin uçup gittiğini ima eden bir mahzun salâvatı terennüm ediyordu. Giray Han’ın ihanetini tek sebep gösteremeyecek kadar bir şeyler değişmişti aslında. Thuydices’in ifade ettiği gibi, imparatorluklar ya büyüyecek ya da yok olacaklardı.

 

Gerçi, Osmanlı hiçbir zaman Batı’lı anlamı ile bir imparatorluk değildi; O Devlet-i Ali-i Osmani idi.  Devletin reisleri  ya “Sultan”dılar ya “Padişah” ya “Hakan” ya da “Han.” Kudret ve adaletin arzuhali olmuşlardı; Türk-İslam medeniyetinin hülasası.

 

Osmanlı padişahları kendilerine “İmparator” denilmesini istememişlerdi. Yani kavramın köklerinden neşet eden bir kültürel farklılık vardı unvana bakışta. Onlar kibirli değil ve fakat vakar sahibi, bazen de gaflete kaçacak oranda gururluydu. Çünkü Devlet ta Osman Bey’den sadır olan bir rüyayla İlahi bir misyona aday idi. Üstelik, İslam Peygamberinin bizatihi övgüsüne mazhar olmuş bir Sultanın, yani Fatih Sultan Mehmet Han’ın soyundan geliyorlardı.  Dolayısıyla hem tarihi hem de dini bir misyonları vardı. 

 

Osmanlı kendinden emindi, Devletinden de. “Kızıl Elma” ise hep bir adım ötelerinde idi; attıkları her yeni bir adımda o tekrar ileriye sıçrıyordu ve ebet-müddet bir nizamdı gaye. Kanuni bir tek top atmadan, sadece bir mektupla Fransa Kralına emirlerini uygulattırıyor; hapisteki mahkûm kralı serbest bıraktırıyor; 28 Mehmet Çelebi Avrupa seyahatinde gözlemlediği, Frenklerin yaptıkları sanayileşmenin öncüsü mahiyetindeki kimi aletleri mağrur ve gafil bir edayla kaydedip dönüşte rapor olarak yazıyordu.  Hatta yer yer dalga geçiyordu gördükleriyle.

 

Osmanlı Padişahları devletin çöküş dönemlerine kadar Avrupalı kral ya da imparatorla aynı masaya oturmak yerine, vezirleri ile onları muhatap ediyordu. Biliyorlardı ki bu zımnen her iki devleti ve başkanlarını eşit olarak telakki etmek anlamına gelecekti ki bu da onları kabul edemeyecekleri bir siyasetti. Sarayburnu tepelerinden Dolmabahçe kıyılarına inen Devlet Abdülmecit’le kurumsallaştı.

 

Topkapı Sarayı’nın Osmanlısı, kuşlara konak inşa edecek kadar şefkatli; parasızlıktan evlenemeyenleri veya borcundan dolayı hapse düşenleri vakıflarla destekleyip mağdur etmeyecek kadar diğerkâm; bir kaç dilde divan tertip edecek kadar sanatkâr, sevgilinin elbisesindeki gülün dikeninin gölgesinin onu incitmesinden endişe edecek kadar şair; “rüşvet değildir” diye selamını almayan memurları şairane bir tarzda sîgaya çekecek kadar hakkaniyetçi; zayıf ve hastalıklardan mustarip bir eşeği şiirin konusu yapacak kadar nüktedan ve merhametli; kendilerinden büyük ve kendilerini yaratan Allah’ın var olduğunu daima hatırlatan insanlara maaş vererek ya da iltifat edecek kadar mütevazı idi. “El-muzaffer daima” idi. Tuğralara nakşedilen zaferi de kendinden bilmezdi.

 

Keşfinden kısa bir süre sonra Amerika’nın varlığından haberdar olan, Müslüman, Yahudi ayırımı yapmadan 1492’de Avrupalı “reconquistador”ların paranoyak korku ve katliamlarından kurtarmaya kendini adayan da Osmanlıydı. Kimi yerlerin fethini savaşsız yapan da. Çünkü gönüllerini çoktan fethetmişlerdi Bogomillerin, Nesturilerin. Ülkelerin fethi nasılsa olurdu! “İnna fetahna leke fethan mübîna..”

 

Tarihte kendileri kadar büyük ve geniş alanlara yayılmış bir Roma devleti vardı.  Roma bir imparatorluktu;  büyüktü, kudretliydi.  Fakat kudretini hem kendi halkına, hem diğer milletlere zulme dönüştürmüştü. Hem pagan hem Hıristiyanlık dönemlerinde Roma zulümlerden geri durmadı. Zulmünün muhatabı ya da kurbanlarıydı değişen Roma kudretinin. Gah Afrikalılar, gah Ortadoğu halkları, gah Hıristiyanlar, gah Hıristiyanların düşmanı olan Yahudiler, sonraki dönemlerde de Müslümanlar vs. 

 

Ve Fatih bunları biliyordu. Bir kısım Roma tarihini bizzat kendi orijinal dillerinde okumuştu ve hem bir dini hem de siyasi bir hedefi de zihninin şirazesinde muhafaza ediyordu: Bizans’ın siyasi mirasçısı olmak. Hatta artık bu gücün karşısında duramayacaklarını anlayan kimi Batı Avrupalı ülkelerin ileri gelenlerinden-siyasi ve dini—kendisinin “Hıristiyan olması halinde” bütün Hıristiyanların onun ermine gireceği yönünde resmi mektuplar da almış ve gülmüştü.

 

Roma 5. yüzyılda Atilla ve ordusu ile sendelemiş, sonra iç çekişmelerle ikiye bölünmüş ve nihayet Fatih’in zamanında onun Doğu uzantısı olan Bizans kalmıştı. Onu zapt etmek suretiyle Fatih aslında Atilla’nın başlattığı, Arapların devam ettirip muvaffak olamadığı Roma Fatihliği veya Bizans fatihliği unvanını da almıştı.

 

Vakar, vukuf, şecaat, ilim, istikrar ve kararlılık ve varılan kararda sonuna kadar gitmek, istişare, planlama ve dahi güçlü olduğu anda o gücü zulme değil hizmete tahvil etmek Fatih’in onun şahsında toplanan meziyetlerdi. Evet, Roma güçlüydü, ama gücünü zulm ve kıyım makinası yapmış, hatta zulmü temaşa malzemesi yapmış, arenalarda ve tiyatrolarda kendi insanlarına seyrettirmişti. Fatih’in düsturu ise, adını aldığı önderinin bir sözüydü; Gayr-i Müslimlere zulmeden, Peygamber’e zulmetmiş gibiydi. Bosna’daki Franseskan Rahiplerine verdiği fermanı bu incelikle düzenlenmişti.  Nicedir Bizans galebe çalar İstanbul’a; Rumeli ondan beridir Fatih’ini bekler hasret ve muhabbetle!

 

Önceki Topkapı Sarayının dönemiydi, bitti. Osmanlının en mücella dönemlerinde yapılmış sade, süzülmüş bir mimari, amaçlara ve ihtiyaca göre--lükse kaçmadan--hitap eden, gerek görüldükçe genişletilen, Boğaza hâkim tavrıyla mağrur bir saray:  Şecaatin sarayı, Devletin sarayıdır. Ağyara hükümran, halkına hadim devletin sarayı.

 

Sonraki ise, Dolmabahçe’nin tavrıdır. Mimarisi ve mimarı yabancı, borç parayla ve Osmanlı’nın çöküş döneminde yapılmıştı. “Tepelerin kartalı” olmayı değil, denizin dudağından tutmayı amaç edinen denizle lebâleb idi. Sefahatin ve lüksün, haramzâdeliğin eseriydi. Sütunların altından yapılan ısıtmasıyla Topkapı’ya nazaran çok daha heybet ve teferruata sahipti. Dolmabahçe Sultanın sarayı oldu. Halka değil ona ve avenesine hizmet için yapıldı.

 

Koskoca bir alem, onca kıtaları nallarıyla hallaç pamuğu gibi atan, Kargılarını semaya sütun yapan alem, Hakka tapan alem, Adaleti mabet yapan âlem, Issız adaya düşen Robinson gibi, alabora olan gemiden bir şeyler kurtarıp bir kulübe inşa etme telaşındaydı. Üstelik sürek avcıları ona Robinson’luğu bile çok görüp onu Cuma’nın konumuna sokmak istiyorlardı. Abdülmecit piyano çalıyordu.

 

El-Hamra çoktan vaftiz olmuştu. Granada yerle bir. Tekbir kükremeye hasretti millet.  Topkapı’dan Dolmabahçe’ye tenzili rütbe ile inmişti Devlet ve milleti indirmişti beraberinde...    

Devlet-i Âli, Bab-ı Âli ile cedelleşmedeydi. İlim öğrensin diye Fransa’ya giden nesiller, siyaset erbabı olarak geri dönmüşlerdi. Kimisi İslamcı, kimisi Türkçü veya Turancı, Kimi Osmanlıcı, kimi de Batı’cı idiler. Osmanlı paldır küldür gidiyordu artık.

 

Ve 16 Mayıs 1916’da bir anlaşma yapıldı gizlice İngiltere ve Fransa arasında. Rusya’nın rızasını da almışlardı. Anlaşmayı yapıp ülkelerine bilgi veren biri Fransız diğeri İngiliz iki subay vardı: Sykes-Picot. Ve bu anlaşma Osmanlı’nın ölüm fermanı oldu. Balkanlar gitmişti zaten. Araplar bir yana düştü, Türkler bir yana düştü.Dahası Arapları da kendi aralarında ayrı ayrı devletlere böldüler.Bir masa bir harita, bir kalem ve iki kafa yeterli olmuştu.

 

Demem o ki Osmanlı aslında Dolmabahçe’de ölmüştü. Dolmabahçe’de mumyalanmış cenazesi duruyordu. Yıldız’dan ışık aldı biraz, ancak güneşle irtibatı çoktan bitmişti. Bitkisel hayatını biraz piyano, biraz tiyatro ve balo ile devam hareketlendirdi. Ancak bu da sadece atalet ve kokuşmanın boyutunu yaldızladı. Abdülmecit’le Dolmabahçe’ye gömülen Osmanlı, Mustafa Kemal’in cenazesini de ağırladı. 

 

Hasılı, bugün Topkapı Sarayı da müzedir; Dolmabahçe Sarayı da. Aynı Ayasofya gibi! Tarih de bizim için müzeden ibaret kaldı. Ya haldeki kavgaların geçmişe taşınması için arena ya da geçmişle hali kırbaçlamak için bir nefis muhasebesi çetelesi.

 

Nostaljilerin depreştiği dönemler aslında halden kaçış dönemleridir. Hâl ile halleşmeden kaçma dönemleridir. Mazinin ihtişamı hâli hal’ ettikçe yerinden, Osmanlı “yeni” haliyle Frenk hayranı yeni Abdülmecitler çıkaracaktır. O da ancak küresel “yeni”liklerin bir düzeneği olarak kalacaktır. Yeni Dünya gibi.

 

NELER SÖYLENDİ?
@
Metin BOSNAK

Metin BOSNAK

DİĞER YAZILARI MUHSİN BAŞKAN Mum Titrer Hanemizde Ülkücülük CHP'yi Ne Zaman Sevdim İSLAMCILIKLA MÜSLÜMANI, TÜRKÇÜLÜKLE TÜRKÜ YABANCILAMAK SOSYAL MEDYANIN SOS'LARI PARALEL YAPI Bosna'daki Türk Üniversitesi: IUS DER SPİEGEL "BOYUN EĞME" DİYOR DEVRİM Mİ DEDİNİZ? BİRLİK VE BERABERLİK NEDİR? DİL TARİH VE İDEOLOJİ AYNAYI ARAMAK... MAKULLER AKİLLERE KARŞI VEDA HUTBESİNİ OKURKEN HİNLİK VE HAİNLİK ÖTESİNDE TARİHE BAKMAK ALPEREN OLMAK BİR HİLAL BİR İHTİLALDİR DELİLİĞE ÖVGÜ AŞK'A DAİR YAKLAŞIMLAR BİLİM, İDEOLOJİ VE DARVİNİZME DAİR YALAN DÜNYADA GERÇEK TARİH OLUR MU? DELİ DUMRUL'UN KÖPRÜSÜ ORTAYA KARIŞIK HALLERİMİZ EFKAR VE HERZELER YUSUF, ŞEHİR VE TABUYA DAİR EĞİTİME NEDEN HAYIR? EFKAR VE HERZELER "ADAMLARIN" PLANI HER ZAMAN TUTAR MI? İNGİLİZ'CE KONUŞMAK... BEN ÖLÜNCE KİM KALIR? BİLMENİN MALİYETİ NEDİR? BU ÜLKEYİ ANLAMAK... NİYET TAVŞANLARI VE TARİH ŞERİF MARDİN VE CUMHURİYETİN GETTOLARI FERMAN VE FETVA BAYRAMLARDAN BAYRAM BEĞENMEK AŞKIN BAR/KODU MEVSİM SONU İNDİRİMLİ LİBERALCİLİK YOL DA İÇİMİZDE SEYYAH DA! OSMANLI NE ZAMAN ÖLDÜ? SÜRGÜN KAYIP MEDENİYETİ ARARKEN... KÜRDİSTANA DAHA NASIL YARDIMCI OLABİLİRİZ? İKİNCİ YEŞİL KUŞAK PROJESİ MHP NEREYE GİDİYOR? NASIL BİR GENÇLİK? KİM KORKAR EBU ZER'DEN? MEHDİ NE ZAMAN GELECEK? "GÜZEL VE YALNIZ ÜLKE"YE Milliyetçilik ve Kürtler İLETİŞİM VE PROPAGANDA BATILILAŞMAK TWITTER'DA KENDİMİZİ OKUMAK "DANIMARKA ÜLKESİNDE KOKUŞAN ŞEYLER" BİSİKLETİN İSLAMİ OLANI FİRAVUN VE HİÇ'LİK KAMUSAL ALAN DÖNÜŞTÜ MÜ? KADIN, ŞEYTAN VE ÖLÜM ÇEVRİM İÇİ AHLAK ÖLÜM VE YAŞAMA KORKUSU KISKANÇLIĞIN KISKAÇLARI 11 Eylül ve ABD YA 12 EYLÜL SONRASI? Korku ve alkışlar arasında Ortadoğu AYDIN, MÜNEVVER VE ENTELEKTÜEL ORTADOĞU'DA OLANLARI ANLAMAK KAVGA NEREDE? KAVGA NEREDE? ORTADOĞU'NUN YENİDEN TASARIMI SUSMAK, PUSMAK VE BİRLİK DİL VE TARİH KAVGAMIZ HOLİGARŞİ Said Nursi ve Cemaat algısı Size “İslamî alt-çevre” diyebilir miyim, “abi”? MUHAFAZAKÂRLIK NEDİR? TÜRK LİBERALİZMİ AŞK MI MAŞUK OLAN? DİN'ERCİLİK SİVİL İTAATSİZLİK NEDİR? NEDEN KÜRT ÇALIŞMALARI ENSTİTÜSÜ? DEĞİŞİM İDEOLOJİSİ VE LİBERAL PROPAGANDA 12 EYLÜL SONRASI UZLAŞMA LİBERAL STATÜKOCULUK UYKUYU ÖLDÜRMEK "EKSİK ETEK" BABİL, DİL VE PROPAGANDA DENKTAŞ'IN ÖLÜMÜ AİKİDO VE "KÜRDİSTAN" DEĞİŞİM TÜRKÇE VE İDEOLOJİ "KASIMPAŞALI" BAŞBAKAN "İBRAHİMİ DİNLER" BİLİMLE DİNİ UYUŞTURMAK KOLTUĞA OTURAN VE KOLTUĞUN OTURDUĞU İNSAN TEMCİT PİLAVI VE YENİ OSMANLI RODRİGEZ NEDEN LİBERAL OLAMAZ? BEN'SİZLİĞE ŞİİR ERBAKAN'I ÖZLERKEN MÜSLÜMAN VE İSLAMCI İSLAM VE FEMİNİZM KAÇIRILAN GÜNDEM BIDEN NOTLARI DEMOKRASİDE KİM KİM ÖPÜYOR ARAF'TA TARİHLERDEN TARİH BEĞENMEK İKİNCİ YEŞİL KUŞAK PROJESİ ARAFTAKİNİ ÖZLEMEK Hayatta Sürgün Olmak AKADEMİSYENLİK KÜRESEL KARADUL TEFRİKALARI GÜNCELLENEN MESİHİ BEKLERKEN TÜRKİYE KOLTUK, TURNUSOL VE KİMLİK BOSNA'DA BİR TÜRK ÜNİVERSİTESİ KOVBOY MEHTERANLA JAZZ ÇALARKEN Amerika ve Anti-Amerikan Kimlikler AMERİKAN KİMLİĞİ VE ŞEYTANLARI DÖNÜLMEZ AKŞAMIN UFKUNDAYIZ KUTLU VEDA DEĞİŞİMİN TÜRKÇESİ VE UYANIŞ TANRI, İNSAN VE TAKVİM ÖDLEK ÖCÜNÜ ALDI MI? Millet Olabildik mi? Zaman, medeniyet ve din Zaman, medeniyet ve din Mehdi’yi beklerken ORTADOĞU VE YENİ İNSAN Kediler, Fareler ve Vatan Kürşat olma vaktidir Gülün Adı, Kadın ve Takva İslamo-Amerikancılık EBCET, CİFR VE TARİH SÜBJEKTİF OLMANIN FAZİLETİ DİPLOMASİMİZ NEREYE? İSTİKLAL MARŞI YENİDEN YAZILABİLİR Mİ? KOKUŞAN BİR ŞEYLER VAR! KÜRESEL KARADULUN AĞLARINDA "Yeni Osmanlı"nın Yeni Haçlılara Yardım Tezkeresi KATLİAMERİKA MAHALLE, BASKILAŞIM VE FİKİR NAMUSU YARASANIN ÇIĞLIĞI VE DİPLOMASİ Ay lav yu, Cani! AŞKIN HALLERİ DOKUZ HECELİLER FİRAVUN... Kadın'ım... 28 Şubat ve Erbakan KADDAFİ'DEN KESESİ Ve Yine Karşınızda Renan, Sykes ve Picot Democoupracy mübarek olsun! FULL'er Yapalım mı, Abi? Ortadoğu'da Sezaryen Mısır'da Karaoke Devrimi Mısır'ı Okurken Obama ve ikinci yeşil kuşak projesi (I) Bir Ortadoğu Masalı Mutlu Oligarşiden Kutlu Oligarşiye Ey zahit, şaraba eyle ihtiram! Bilinç ve Sürgün İbrahim, devir içimdeki putları! İdeolojik dil ve Teolojik Tarih Pardon, Size Demokrasi Diyebilir miyim? Paralel Evren, Küresel İslamcılık Erkekler ne zaman "adam" olur? "Millî" Küreselleşme? AK'Kışşş Kimliklerin Kurdu “Hiç” i öğrenmek GELENEK VE MANKURT Küresel tapınak, yerel rahipler ve Hipnoz Çift-düşün, yeni-konuş! Batı'yı ararken... Aforoz’malar… Halife Ömer Hayek’i ne zaman okumuştu? AĞLAMAKTAN ÇAĞLAMAYA DOĞRU KÜRT'AJ Shalom, Kürdistan! İstiklal marşını yeniden yazmak İslam, Millet, Hilafet ve Siyaset Amerika düşmansız olabilir mi? Mustafa Reşit Paşa'ya Mektup Keşif... Babil’in dil’beri Medeniyetlerin neyi çatışıyordu? Tarihi hangi hikâyeci yazar? Zihin Kontrolü ve Kült YUMURTANIN AK'I, SARISI Ebu Zer’in günlüğü Her şey zıddı ile mi kaim? Melamilik “marka” mıdır? Melâmilik Bir ayrılık, bir yalnızlık, bir ölüm AŞKA DAİR NE VARSA Medya medyumluğu ve wikisızmalar Türkiye, İran ve Dünya Barışı Muhafazakârlık “marka”sı? Füze ümütz! “Van münütz!” Çin'in hafızası ve küresel sistem Kutlu veda Öznellik Öz’neliktir! Hz. İnsan, Hz. Peygamber ve emanet Said Nursi ve tesettür İmam, Örtünme ve Nur Suresi Din duble “yol” mu demekti? Gelenek, mankurt ve reform Aylardan şubat günlerden cuma Alaturkalıktan Kolaturkalığa gelenek Gelenek mürtedi ve kimlik Namus, Kanun ve Fazilete Dair İman "terakkiye" destek midir? Yılmayacağız... ÜÇ TARZ-I MAHALLE VE HAL Hoş geldin, Şeytan! OSMANLI VE NEO-OSMANLI DAYILAR VE DAYILANMALAR Türkiye’de muhafazakârlık ve Dr. Faustus Tesettür neyi örtüyor? Milat oluşturmak Yahudilik bir din mi yoksa ırk mıdır? Tarih satrancını asıl kim oynuyor? Mahalle ve getto Tanrı, totem ve muta nikahı Orta Doğu’mların ebesi ŞOFÖR MAHALLİ BASKISI KÜRESEL İSLAMCILIK RENAN'I VE KENDİMİZİ AŞMAK Medine Vesikası Türk solculuğu ve İslamcılığı Batı’k düşüncelerin Doğu’şu BATI'NIN DEĞERLERİ EVRENSEL MİDİR? NEO-MUHAFAZAKÂRLIK VE YİN-YANG Karadul KEDİLER VE FARELER “Erkekliğin” yasası, “kadınlığın” tasası ON ADIMDA LİBERAL OLMA TÜYOLARI Neden Federasyon? Kaburga kemiklerimdeki sızı? Ortadoğu ve Darbeler "Küreselleşme "millet"e neden karşıdır? TURNUSOL Ya 12 Eylül sonrası? (II) Ya 12 Eylül sonrası? 12 Eylül darbesine nasıl gelmiştik? (II) 12 Eylül darbesine nasıl gelmiştik? (I) Kim ne der? Ne zaman ki…
NAMAZ VAKİTLERİ
Gazete Manşetleri
Yol Durumu
BURÇ YORUMLARI
  • KOÇ
    Koç Burcu
  • BOĞA
    Boğa Burcu
  • İKİZLER
    İkizler Burcu
  • YENGEÇ
    Yengeç Burcu
  • ASLAN
    Aslan Burcu
  • BAŞAK
    Başak Burcu
  • TERAZİ
    Terazi Burcu
  • AKREP
    Akrep Burcu
  • YAY
    Yay Burcu
  • OĞLAK
    Oğlak Burcu
  • KOVA
    Kova Burcu
  • BALIK
    Balık Burcu
ANKET OYLAMA TÜMÜ
E-Bülten Kayıt
ARŞİV ARAMA