Bu ülkenin,
Belki de dünyanın en güzel insanları kaldıramayacağını bile bile tonlarca ağırlığı kucaklayanlardır.
Etrafımızda bu adamlardan bir hayli vardır.
Bizler kola gravat onlara caka satarken onlar dünyayı omuzlarlar.
Bizler kürek görsek yüzümüzü buruştururuz, onlar çekil şurdan der alır eline kazmayı küreği girişir cenge.
Biz utanmadan sıkılmadan gider onlardan seçim zamanı şu partiye bu partiye oy ver deriz.
Düğününde olmayız,
Cenazesinde olmayız,
Kaynayamayan kazanında olmayız. memleketin esas sahibi olanların hiç bir zaman yanında olmayız.
Bizler büyük adamlarız, nede olsa okumuş adamlarız.
Seçim olur aday oluruz, seçilirsek vekil oluruz, Afet olursa da bizden yardım isteyenin yüzüne bakmayız, telefonumuzu karıştırırız.
Hep aynı hikayeleri anlatıp dururuz;
Vatanımız tehlikede,
Dış güçler,
Dış güçler gelecek bizi kesecek...
Evimizi bombalayacaklar!
500 Atom bombası muadilinde bombalandık...
Kim attı o bombayı evimize?
Demirden çalan
Çimantodan, kumdan,
Denetim görevlilerini rüşvetle besleyen,
Rüşvet aldığı için onluk demire 14 lük raporu veren...
Daha ucuz diye çürük binaya çocuğumuzu
eşimizi, anamızı sokan biz...
Göz yuman,
Gözardı eden,
Yandaşlık uğruna kamufle eden...
Biz öldürdük bunca masumu!
Keşke biz ölseydik.
Ar damarımız mı çatladı?
Kulaklarımız mı sağır oldu?
Gözlerimiz mi kör oldu?
Bilim adamları 99 depreminden beri 25 senedir yırtınıyor;
Öleceğiz, ölüyoruz, tedbir alınsın diyorlar.
Afet kadermiş!
Demirden, betondan, zeminden çalmakta mı kader?
Hırsızlıkta mı kader...
Düşman yapmazdı bunu bize, biz kendimize yaptık.
Bu işin siyasi suçlusu yoktur, zihniyet suçlusu vardır o da hepimiziz.
Bundan sonra ölürsek bile aymazlıktan ölmeyelim, ihmalkarlıktan ölmeyelim.
Çocuklarımızın yüzüne adam gibi bakabileceğimiz bir ülke olalım.