GOPTUM ÇOK GOPTUM
Uzun zamandır işlerimin yoğunluğundan bu köşeden yazmam gerekenleri yazamamıştım. GOPtuğumu zannedenler olabilir. GOPmadığımı yazarak ilan etmek istiyorum.
Geçen bir fıkra anlatılmıştı. Gülmekten GOPtum. Size de anlatayım.
Hırsızlar kaçarken, bekçi bağırmış “kaçmayın lan o…pu çocukları”
Hırsızlardan biri arkadaşına dönmüş, “adam beni tanıdı, sen kaç”
Şimdi, gelelim asıl meseleye. Biliyorsunuz bir roman yazdık, “Kumpas ve Şürekası” adı altında. Buradaki Kumpas ifadesi birilerini rahatsız etmiş, oradaki “kumpas benim” demiş, üstelik mahkeme ile de bunu tescil ettirmiş. Yani bekçi hikayesi… GOP oturup GOP kalkıyor.
Bir de “Yalaka-yı Şüreka”dan biri var. O da mahkeme kapılarında “yalaka”mıyım değilmiyim tescili peşinde. Aslında burada da çok GOPtum. Hani çocuklar, ecüş büçüş bir şeyler gördüğünde çok GOPARLARYA. Yüreğim GOP GOP attı. Az kalsın GOPartıp atacaktı beni…
Bu sıralar, Kumpas ve Şürekası yalaka-yı şürekadan birilerini de yanlarına almış, GOPARACAĞIZ, tutuğumuzu GOPARACAĞIZ diye GOParıp duruyorlarmış… GOParın GOParın bakalım sonu nasıl GOPacak.
GOPsa bir Yıldız semadan
GOPmaz yıldızların ışığı