RİZE ZİLETİ VE ÜLKÜ OCAKLARI

RİZE  ZİLETİ  VE  ÜLKÜ  OCAKLARI

Mehmet  Akif’in  Çanakkale  şiirinde;

Çehreler  başka,  lisanlar,  deriler  rengârenk; 

Sâde  bir  hâdise  var  ortada:  Vahşetler  denk. 

Kimi  Hindû,  kimi  yamyam,  kimi  bilmem  ne  belâ...

dediği  mısralarının  üzerinden  tam  bir  asır  geçti.

İngiliz  sömürgesinin  altındaki  bu  insanlar,  Çanakkale  Savaşında  aynı  zamanda  Anafartalar  Kahramanı  olan  Mustafa  Kemal’e  de  silahlarını  doğrultmuşlardı.

Bugün  ise    çoğu  Hindistanlı  ve  Afrikalı,  olan  öğrencilerime  Türkçe  öğretiyorum.  Bu  öğrencilerimin  birkaçının  elinde  Atatürk’le  ilgili  kitaplar  var.  Atatürk’ü  merak  ettiklerini  söylüyorlar. 

Atatürk’le  ilgili  konuşuyoruz.  Söyledikleri  sözcükler;  sevgi  ve  saygı  içerikli.  Afganistanlı  bir  öğrencim;  Rize’deki  Atatürk  heykelinin  yerinden  sökülerek  kaldırılmasını  ve  bir  meczubun  heykelin  yerine  kendisi  çıkarak  ben  sizin  atanızım  demesini  soruyor.  Atatürk’ü  sevmeyen  Türklerin  olduğuna  şaşırıyorlar…

Bir  öğrencim,  yerinden  kaldırılan  Atatürk  heykelinin  fotoğrafını  cep  telefonundan  gösteriyor.    Fotoğrafta  yukarı  kaldırılan  heykelin  arkasındaki  “Ülkü  Ocaları”  tabelası  dikkatimi  çekiyor.    Muhtemelen,  Atatürk’ün  heykeli  meydandan  sökülürken,  Ülkü  Ocaklarının  meydana  bakan  penceresinden  birçok  ülkücü  genç,  durumu  izlemişlerdir.

Meydanda  tepki  gösterenlere  bakıyorum.

Bir  avuç,  insan…  Atatürkçü  Düşünce  Derneği  mensupları  ve  CHP’liler…

Peki,  Ülkü  Ocakları  ve  MHP’liler  nerede?

Rize  Ülkü  Ocaklarının  penceresinden  bakıldığında,  Atatürk’ün  manevi  şahsına  yapılan  bu  iğrenç  tecavüz,    bu  milletin  maneviyatına  yapılmış  bir  saygısızlık  olarak  görünmüyor  mu?

Ya  da,  Rizeli  Ülkücülerin  nazarında  Atatürk,  Türk’ün  Atası  olmaktan  çıktı  mı?

Ya  da  bu  resim  bir  tesadüf  mü?

Yıl  1983…

Kendisi  Kürt  kökenli  olan  ve  yaşı  yetmişi  geçen  Seyid  Amca,  İhtilal  öncesine  ait  bir  hatırasını  anlatmıştı.    O  günün  Türkiye’sinde  faaliyet  gösteren  dernekleri    merak  eden  bu  yaşlı  adam,  bir  bir  bu  dernekleri  gezer.  Devrimcilerin  derneğine  gittiğinde  duvarlarda  sakallı  bir  çok  adamın  resmini  görür.  Bunların  kim  olduğunu  sorduğunda  kendisine  yabancı  isimler  söylerler.  Oradan  çıkar.  Selametçilere  uğrar.  Duvarlarda  ayetler  ve  hadisler…  Mekke,  Medine  resimleri…  Oradan  da  çıkıp  bir  de  şu  “Faşo”  (faşist)  denilenlerine  uğrayayım  der.   

Kapıda  kendisini  bir  genç  karşılar.  Eli  yüzü  düzgün  bir  genç.    Birlikte  içeri  girerler.  İçeri  girdiğinde  bütün  gençler  ayağa  kalkmıştır.  Kendisine  yer  gösterip  çay  getirirler. 

Ve  Seyid  Amcanın  şu  cümlelerini  hiç  unutmam: 

“Çok  saygılıydılar.  Gözüm  duvarlarda.    Padişahların  resmi,  bir  de  “Paşa”nın  resmi.    Yanında  bayrak.  Çayımı  yudumlarken  bu  temiz  yüzlü  çocuklara  baktım.  İşte  bunlar  bizim  gençler  dedim.” 

Evet…  sadece  Seyid  Amcanın  değil  bütün  bir  milletin  gönlünü  fetheden  ve  onları  efsanevi  kılan  değerler  yumağı…

Ve  yıllar  sonra…

15  Eylül  2015…

Türkiye’de  oynanan  bir  oyunu,  Rize  Ülkü  Ocakları  Başkanı  İhsan  Alkan  bozuyor. 

Bu  yiğit  delikanlı,  bir  şantiyeye  yaptığı  ziyaretiyle,  Türkiye’de  oynanan  etnik  çatışma  provalarına  tokat  gibi  cevap  veriyor… 

Ve  22  Aralık  2016…

Atatürk’ün  heykeli  bir  vincin  eşliğinde  yerinden  sökülüp  kaldırılırken  arka  planda  Ülkü  Ocaklarının  resminin  görülmesi,  bir  tesadüf  olmasa  gerek.

İnsanın  aklına  “Atatürksüz  bir  Türkiye  oluşturma  operasyonunda  Ülkü  Ocaklarına  pencereden  seyretmek  rolü  mü  verildi”  sorusu  geliyor.