Giriş Tarihi : 26-04-2022 01:49

İTİRAZ..

Bu gece itirazim var... Bu gece Feryadım var... Bu gece karşımda biri yok, kimse itirazimin feryadını duymuyor, duyucak kulak yok... Bana gülümsüyorsun.. Ne feryadın ve itirazin ne gereği var... Karşılık verilsin diye itiraz etmiyorum...

Kimseyi uyarmak için itiraz etmiyorum... İtiraz ediyorum çünkü eğer yapmazsan kabullenmiş olurum, yoldaş olurum yada teslim olurum... İtiraz ediyorum öyleyse varım... Ey dost ademin iki oğlu kaldı biliyorsun... iki insanoğlu; Habil ve Kabil... Habil'i Kabil öldürdü.. Ve Kabil hala hayatta... O insanlığın varisi oldu.. Bir katil, Bir kardeş katili.. Tanrının önünde bir isyankar.. Öyleyse tarihe hükmedenler Kabilcilerdir.. Kabil herşeye sahiptir.. Ve üç yüzü vardır.. Siyaset, ikdisat ve mezhep ; ve bu üçünde güç, zorluk ve zer oluştururlar... Bu üçü yerin Tanrısıdır.. Bu üç Tanrı, seni Tanrının kulluğundan alıp kendi kulu yaparlar... Bu üç put yeryüzünde Tanrının yerini aldılar.. Yani sermayeler ve tüm güç bu insanların elinde... itiraz ediyorum ve feryad ediyorum neden bir bire eşit değildir...

Eğer bir bire eşit olsaydı zenginlerin malı, ekmeği nerden geliyor ve neden başkasının sırtı fakrin altında eğiktir... Tanrım eğer yerinden aşağı inersen, fakirlik elbisesi giyersen, gururunu namertlerin ayağının altına atarsan, ve gece yavaş ve yorgun, boş elle sessizce evine döndüğünde yere göğe küfretmezmiydin ? Buda hayati çileli, Ali dünyayi kirli, Sartre tabiati manasız bulmuştu... Bence hepsi aynı yüksekliğe çıkmıştı.. ve ordan bu cihana ve hayata bakmışlardı... Gerçi birbirlerinden din ile ateist kadar uzaktalardı ama aslında hepsinin tek bir düşüncesi vardı o da özgürlüktü... Nereye kadar bağırmak gerekiyor, nereye kadar delirmek gerekiyor.. Ben bir kadınım.. Düşüncelerim bir neden ile başlıyor... itirazim var... Bu camiada değerim bedenimin değeri kadar... Bu camiada kıyafet benim için örtünmek değildir zinettir.. Kimse bana bişey öğretmiyor... ben yürümeyi bir taştan öğrendim... Koşmayı bir solucandan...ve uçmayı bir ağaçtan...

Rüzgarlar bana gitmekten bişey söylemiyorlardı.. gitmeyi bilmiycek kadar hareket halindelerdi... Bana koşmayı kaplanlar öğretmemişti, okadar koşmuşlardı ki koşmayı unutmuşlardı... Kuşlarda bana uçmayı öğretmedi, kendi uçuşlarında okadar boğulmuşlardıki uçmayi unutmuşlardı... Ama hareketsizliğin acısını yaşayan taş, gitmeyi biliyordu... koşmayı hayal eden solucan anlayabiliyordu... Ve ayakları çamurda olan ağaç uçmayı iyi biliyordu... Onlar hasretten acıya ulaşmışlardı...Ve acıdan sevince... Ve sevinçten vefaya... sözler hala tamamlanmamış... Tam kıpırdamaya başlarken gitme vakti geliyor... Ve ben hala Feryadım......

ETİKETLER:

NELER SÖYLENDİ?

Website Yorumları

DİĞER YAZILARI Allah'a adım adım Burası yeryüzü Mezhep Yenilenmek Benim günüm.. Yanmış bir Nesil Düşüncelerim.. Muharrem BİR SEÇİMİN ZORLUĞU ÜLKÜM TANRININ RENGİ.. İTİRAZ... VE ŞİMDİ SEN İBRAHİMSİN.. İSMAİLİN KİM ? ... BENİ ÖZGÜR BİL... KAL Kİ KAYBOLMAYALIM… ... BU GECE KADINSAN DERT R A M A Z A N ÖMÜR boşluktaki çok sayıda nokta AH VAR.... İÇERİMDEKİLR ÇÖL.. HAYAL.. VE BEN.. KADIN... ANNE... HAVVA... AYAĞA KALK HEYHAT YİNE YİNE YİNE... O'NA GÖNLÜMDEKİ SÖZLER ŞEHİTLERE DAİR... SANA... BU SADECE SANA... AŞKA DAİR, AŞKLA... YİNE O... TANRIYLA BİR SÖYLEŞİ Ç Ö L A Ş K... K A D I N KALEM İÇERİMDEKİ BEN İNSANLAR... YİNE İNSANLAR