Giriş Tarihi : 26-04-2022 01:49

TANRIYLA BİR SÖYLEŞİ

Geldim...
Yine geldim...
Bir sürü günah ve günahların itiraflarıyla...

Her yalnız kaldıgımda bir grup ben etrafıma toplanıyor...
Ve ben dehşetle, perişanlıkla her birinin yüzüne dalıp kendimi tanıyamıyorum...
Hangisi oldugumu bulamıyorum...
Umutlarımın, isteklerimin yandığı küllerin başında yalnız oturuyor gibi hissediyorum...
etrafımdaki ıssız dünyaya bakıyorum...
gökyüzünün içindeki sessizliğe bakıyorum...
Kendime bakıyorum...
Bu üzücü, acı dolu görüntülerin arasında kafamda tek bir soru canlanıyor... bana surekli senin burda ne işin var diyor...
şimdiye kadar başkalarının tahammülüne acı duyuyordum şimdi ise kendi tahammülüm daha acı oldu... cünkü günahkarım...

Ben gece yarısı açlıktan uyanan, onları okşıyacak ellere sahip olmayan, sıcak yatakları olmayan o kalpleri kırık cocukların aglama haykırışlarını duydum.... ve geçtim.....

Duvarlar olmasaydı eger, daha yakın olurduk....ve tüm dünya tek bir yuva olurdu.... ve sofradaki herşeyden herkesin payı olurdu....

Herkesin sekkesi olsaydı eger, kalpler sekkeye Tanrıdan cok tapmazlardı...
Ve kimse kaldırımda, rüyasında buğday görmezdi...
Ve ben günahkarım cunku herseyi biliyor ve geçiyorum...

Mutluluğa ulaşmak icin bütün anları geçtim... oysaki gecirdiğim anlar mutluluğun kendisiydi...

Ben kötülük yapan o kişiyim...
Ben yemin edip tutmayan o kişiyim...
Ben ihmal eden kişiyim...
Ben isyan eden kişiyim...
Ben günah işleyen kişiyim..
Ve suan karşındayım... kollarındayım...
Bu çirkinlikler ve günahlar varken ne yapabilirim ?
İnkar mi ?
Asla... !
Ne faydası olacak....
Vucudumun her organı yaptığım şeyleri itiraf ederken...

Tanrım...
Bu benim ve bencilliğim...
Bu sensin ve büyüklüğün...

Tanrım...
Bu kötü halimle, bu mehtapsız gecede sana geldim... sözlerime dokunman için... ve bana napıcağımı söylemen için....
Ellerimi uzatmadan onları tutmanı istiyorum.

Tanrım...
Korkuda iç çekiyorum...
Tutarsızlıkla yaşıyorum...ve bu dünyanın cenneti benim icin gereksiz bir renktir...
Ben bu cennette senin orda yarattığın renklerin arasındaki yalnızlığın gibi yalnızım....

Yolda kayboldum... ve yolda kaybolmak kayıp yaşamaktan daha kötüdür...

Tanrım...
Ne zaman kayıptınki varlığına kanıt gerektirecek ?
Ne zaman saklandınki, görünmen ayetleri gerektirecek ?
Nasıl umutsuz olabilirimki sen benim umudumken ?
Nasıl ezilmeyi kabul edebilirimki sen beni korurken ?
Oyleyse günahlarımı affet...
Günah olmazsa sana nasıl tapabiliriz ?
Sen İyibilirsinki insan eli kanda olan tek melektir...!

Sana tapan ve iyilik yapan ne cok kalp var... Ama onlarda tapmak, iyilik yapmak çirkin ve kirlidir...
Günah işleyen, hatalar yapan ne cok kalp var.. Ama onlarda günah ve hata temiz, zülal ve güzeldir...

Oyleyse Tanrım...
Kaderimi hayırlı yaz...
Ki benim icin gec istediklerini hemen istemiyim ve hemen istediklerini gec istemiyim...
Ve bana umutsuzluğumda sabır, sessizliğimde fedakarlık... toplulukta yalnız olmak ve sevilmeden sevme gücü ver...

Ve sen ey dost bu gece beni anma.... Bu gece yanıma yaklaşma....

ETİKETLER:

NELER SÖYLENDİ?

Website Yorumları

DİĞER YAZILARI Allah'a adım adım Burası yeryüzü Mezhep Yenilenmek Benim günüm.. Yanmış bir Nesil Düşüncelerim.. Muharrem BİR SEÇİMİN ZORLUĞU ÜLKÜM TANRININ RENGİ.. İTİRAZ.. İTİRAZ... VE ŞİMDİ SEN İBRAHİMSİN.. İSMAİLİN KİM ? ... BENİ ÖZGÜR BİL... KAL Kİ KAYBOLMAYALIM… ... BU GECE KADINSAN DERT R A M A Z A N ÖMÜR boşluktaki çok sayıda nokta AH VAR.... İÇERİMDEKİLR ÇÖL.. HAYAL.. VE BEN.. KADIN... ANNE... HAVVA... AYAĞA KALK HEYHAT YİNE YİNE YİNE... O'NA GÖNLÜMDEKİ SÖZLER ŞEHİTLERE DAİR... SANA... BU SADECE SANA... AŞKA DAİR, AŞKLA... YİNE O... Ç Ö L A Ş K... K A D I N KALEM İÇERİMDEKİ BEN İNSANLAR... YİNE İNSANLAR