Kimsenin yol kontrol yaptığı yok aslında… Arazi araması, taraması hikâye…
Duygularımı kontrol ediyorum da “Yazık oldu gencecik fidanlara” yoğunluğunda bir duygu içerisindeyim. Eskiden olsa oturduğum yere yığılır, düşüncelere gark olur, gözlerimden yaşlar dökülürdü. Yalnız olduğum bazı zamanlar da hıçkırıklara boğulduğumda çok olmuştur... Yüreğime ateş düşerdi…
Kahrolsun “Ermeni Döllerine” yazıklar olsun Emperyalizmin aşağılık “Marksist Uşaklarına” Vatanımın ekmeğini yiyip sonra sırtından hançerleyen Eşşekoğlu Eşşeklere, Piçlere… Uzar giderdi en galiz bir hal alana kadar.
Sanırım 1 ay kadar önceydi; Yüksekova’da sivil vaziyette uzanmıştı iki Mehmet yerlere. Uzun yıllar sonra onlar için çok üzülmüştüm. Öyle bir Şehit, İki Şehit’in bir hükmü kalmadı artık, trafik kazası kıvamında üzüyor insanı…
13 Mehmet şehit düşüyor, hayat aynı hayat… Ateş düştüğü yeri yakıyor. Mersin’de şehitler için miting yapılıyor; katılan 50 bilemedin 100 kişi…
Kahpe analı bir kahpe, polisi tokatlıyor, soysuz namussuzun biri devleti tehdit ediyor, erkeklik namusunu bile Apo’ya peşkeş çeken sözde erkek kılığındaki satılmış Piçler asker vuruyor.
Keklik gibi düz ovada avlanıyor “Milli Onurumuz”
Ses yok vicdanımızdan… Bereketli iftar sofralarında; bir hurmadan, bir zeytinden, çorba, rosto, Kalamarpane tıkınıp hidayet devşiriyoruz… “Allah’ım Senin Rızan için oruç tuttum, Sana inandım, Sana sığındım, Senin verdiğin nimetler ile orucumu açıyorum”… İhlâs depoluyorken sofranın kıyısından “Üç Can” daha düşüyor toprağa…
En forslu “Açılım” yalanını Milletime yutturanların yüzünde acı bir tebessüm, dilinde aynı pelesenk cümleler; hainler bedelini ödeyecekler falan… 5 Bin yıllık Töre’den icat edilen ve Allah adına hüküm veren Adalet; saçlarından tutularak seriliyor çadır mahkemelerde Peşmerge’nin ayaklarına.
Vurulan Milli Onurumuz aşkına gözlerimizde yaş yok… Ülkemin gündeminde “YAŞ” var… Devlet poz veriyor… Devletin başındakiler nihayet YAŞ’a tek başına başkanlık etmenin zevkini tadıyor.
Ramazanın 1. Günü; Oruçtan çatlayan dudaklarından kan damlıyor anaların… Ankara hep aynı Türküyü söylüyor… Mezarlıktan geçerken ıslık çalıyor Komuta Kademesi… Ülke karpuz gibi yarılıyor ortasından, adli tıp ıslak imza, Arınç “Andıç” peşinde…
Balgat’tan uyarı üstüne uyarı; “Provokasyonlara alet olanlar bizden değildir”…Provokasyon paranoyasının tıbbi bir teşhis mi, yoksa adı konulmamış bir edilgenlik mi olduğunu soruyorum kendime… Demokratik Özerklik ilan ediyor Aşiret… Aziziye’ de Avşar suskun, Urfa’da Karakeçili… Türklük boyun büküyor, Türklük velahavle çekiyor… Türklük yutkunuyor velhasıl…
“Aziz şehitlerimize Allahtan Rahmet, yakınlarına ve milletimize başsağlığı” dileriz!..Acı acı tebessüm beliriyor dudaklarımda…Sövüyorum ama kime?
Olay yeri inceleme kriminal hain peşinde… Ot nasıl yandı, lav mı atmışlar, asker nerede durdu, nerede su içmişti? Nur yüzlü anaların, Ak saçlı babaların, Gül gibi bebelerin yanan yüreği, yanan otlardan farksız…
Devlet Baba şefkatlidir, Devlet Baba büyüktür, her şeyden önce Devlet Baba adaletlidir… Devlet Baba artık duy diye söylüyorum; Türk evlatların horlanıyor, Türk evlatların dışlanıyor, Türk evlatların vuruluyor… Ölen Türk evlatlarının, senin nazarında öldürenler kadar kıymeti yok mu Devlet Baba?
Onlar bizi vurdukça “Bin yıllık kardeşliğimize” saydık…
Soyu sopu bozuk üç beş çakal dedik…
Vatan Sağ olsun… Dedik… Türk evlatlarının sabrı azalıyor Devlet Baba…
Bu gün Ramazanın 2. günü; Şehitlere Baba Ocağında tören var… Karadeniz fırınında ekmek kuyruğu…