Bu akşam söyleyeceklerim var... Ben ve içimde yatanla birlikte...İçimde isyan var.. içimdekiyle ben arasindaki savaş... Söylüyorum ve söylüyor... Ve ben aramizdaki münazereyi yenen o olur diye korkuyorum : Dostların dostlugu hostur dedim...Dostum olma, düşmanim ol ama riyasiz ol dedi..Nefes al bahar geldi, heryerde nergislerin kokusu dedim..Nergislerin kokusunu koklamak aşkıyla ayak bastıgın yerde içini dolduran hava gurbet havası olması ne acıdır bilemezsin dedi..Ölümden korkuyorum, cenneti istiyorum dedim..Tanrı aşinalari sever, aşık arif ister, cennete müşteri değil dedi...Ben burda özlemdeyim, her gördüğüm saz yanlış çalıyor dedim..Gel yolluk alıp geri dönüşü olmayan yola adım atalım, gökyüzü her yerde aynı renk mi bakalım dedi..Seninle tanıştım, bu yolda tanıştık.. bana seslendin, gördüm ama ne uzak.. gördüm ama ne geç.. bu sensin demirlerin arkasında reha.. bu benim bu tarafta demirlerin arkasında esir.. ne yapmalı ? kalbi bırakıp gecmeli mi ? dedim..Gökyüzüne bak kalp orda dedi...Gökyüzüne bakıyorum..Tanrım.. Senin önünde durdum.. Ve kollarımı sana doğru açıyorum.. Biliyorum kusurlu bir kulum.... Emirlerine yeterince uymadim...Bu kadar gunahlarıma ragmen eğer doğru yolda olsaydım dua etmekten korkardım.. Ama Tanrım, günahkarlara seslenip onlara af ve bağışlama umutları verdigini duyunca sesini duymak icin geldim... oyleyse beni seninle görüşüceğim günün korkusundan koru...Beni dostlarından ve özellerden say... Yüce rahmetin beni sarmassa vay halime..Eğer beni yandaşlarından çıkarırsan kime sığınabilirim ?Şimdi artık biliyorum acı cekmenin öğrenmek olduğunu...Ve cezbedici olan rahatlık değildir, zorluklarda değildir.. belki rahatlığa gidecek yoldaki zorluklardır..