Tövbe ettim yazmayacağım ama...
Ama ne yaşadıgımı anlaman icin gönlümdeki sözleri nasıl feryad edebilirim...
Ve bu sefer sana yazıyorum... senin icin... Bu dünyanın kalmak icin uygun olmadıgını öğrenen sen icin...
Ey sen ki insanlığa anlam katıyorsun...
Bu milletin gözleri senin hüznünde ve aşkında ağlıyor....
Ey şehit sen tarihin kalbisin...
Nasılki kalp vucudun kuru damarları yaşam kanı ve can veriyorsa, ölüme yakın toplum, kendilerine olan imanlarını kaybeden toplum, yavaş yavaş ölen toplum, sorumluluklarını unutan topluma kan veriyorsun...
Ve şahadet en keskin silahtır ki hic bir düşman buna karşı gelecek gücü bulamaz kendinde...
Ve sen şehit '' evet imkansız da bile bir imkan vardır '' diyorsun... Şehit güzel ölme sanatı demektir...
Ey şehit sen iyilik yapmadın... iyilik sen olmuş...
Senden daha canlı kim var ? sensin bize ağlaması gereken...
Ey insan kalıbında güneşten daha parlak olan, biz senin yanında neyiz ?
En güzel gözyaşlarım senin olsun...
Ve ben ne yazdıgımı bilmiyorum... bunlar bir dilsizin sözleri... sana söylüyorum ey kalem, ey yoldaşım, ey can yoldaşım, sözlerimi yazdın peki ya gözyaşlarımı nereye yazacaksın.... ? oturmamam gerek...
Tanrım sana çıkan yol yerden geçiyor bunu topluma öğret... ama bana kestirme yolu göster... Ve ey Tanrım cehennemin yarın ben neden şimdi yanıyorum ?