Bu sefer sana yazıyorum... Yazıyorum çünkü yazılarımı hiçbir zaman okumayacağını biliyorum..Konuşuyorum çünkü dediklerimi hiçbir zaman anlamayacağını biliyorum..Sana bakıyorum çünkü bakışlarımı görmeyeceğini biliyorum...
Gülümsüyorum çünkü sen her durumda deli olduğumu söylüyorsun...Evet deliyim ve suçsuzum...Ama suçsuz olmak az suç değildir divan-ı aşkta...Ne acıdır hayat boyu yanındayken olmayışının acısını ceken birinin yanımda yokken acısını çekmek...
Artık eminim.. kavuşmak imkansız...Hep mesafeler olucaktır...Ve aşk mesafelerin sesidir...Biliyorum... Vefasızlıklar eden birine vefasızlık ettim...Gariptir sevmek ve ondan da garibi sevilmek...Candan beni sevdigini, nefesimin, sesimin, bakışımın, ruhuna oturduğunu ve kök saldığını öğrenince seni dalgaya aldım...Sen aşık oldukça ben daha da şarhoş oldum... Sen derinden sevdikçe ben daha da acımasız oldum...Suç bende değil tüm aşk hikayeleri bize böyle dinletildi...Ve şimdi ;Ve şimdi sen yokken ben varlığına muhtaç oldum..Sen gidince ben dönüşünü beklemek üzere oturdum...Beni artık sevemiyorken seni seviyor oldum...Sen bitirdin ve ben başlattım...Sen bittin ve ben başladım...Ve ne zordur tek başına başlamak...Yalnız yaşamak gibi...Yalnız ölmek gibi...Camların duygusu yok derler...Ama dün gece nemli cama adını yazdım parmagımla.. yavaşça ağladı...Nerdesin beni yarı yolda bırakan dostum...Seni istiyorum... Çağır beni.. Sessizce...Zaman daralıyor...Bu gece gitmeliyim...Eğer beni aramaya gelirsen o duvarın arkasında hala seni bekliyor olucam... Artık gitmeliyim... Sensiz yarın ne yapmalıyım ?