Dostlarim...yoldaşlarım... hep geçtir.. hep bir fırsatın daha olmadığı düşünülmelidir... bu gün söylenebilecek sözü veya bugün yapılabilecek işi, yarına bırakılmamalıdır...
ne güzel söylemişler....'' bu dünya için hep hayatta kalıcakmışsın gibi çalış ve ahiret için yarın ölücekmişsin gibi çalış '' bu yüzdendirki son sözümü başta söylemek istiyorum zira korkuyorum... eğer baştan başlarsam..size özetlemek istersem eğer söyleceklerimi son sözümü getiremeyebilirim....
Bugün size gönül yorgunluklarım ve gönül kırgınlıklarımdan bahsetmek istiyorum...
Meçhulum... ve meçhul kalmak insan ruhu için büyük bir acıdır...
istediğim gibi değilim... ve olduğum gibi olmayı istemiyorum...
sevdiğime sahip değilim ve sahip olduğumu sevmiyorum...
tuhaf hala aydınlık yarınların beklentisi içindeyim...
Ne kötü bir acıdır bu kadar kişinin arasında yalnız olmak...
Ve yarenlerin yanında hicran olmak....
Aşığım... elbette aşığım... ama aşk susar, kan içirmek gerekir... soğur, yakmak gerekir... acıkır, avlanmak gerekir...
aşk kurban ve kandan gücünü alır... şeffaflaşır, beslenir ve büyür...
Herkesin bir isa'sı var, Buda' sı var... kayıplardan gelmesini beklediği... tamamlanmamış diğer yarısıyla bütünleşmesini beklediği....
benimde ilyasim var...benimde gözüm yollarda...
Herkes intizar etmiyor mu zaten ?
Huzursuzum ve biliyorumki insan kendinde huzur bulamadığında onu başka yerlerde aramak anlamsızdır...
öyleyse tanrımdan şunu istiyorum...
Bana öyle bir huzur verki değiştiremediğim şeyi kabullenebiliyim...
Ve öyle bir cesaret verki yapabildiğim kadar değiştirebiliyim...
Ve öyle bir akıl verki yolumu bulabiliyim...
Zira en yalnız olduğumda bile tanrı vardır..
o tüm yok oluşların yerindedir...