Bir sen kalmıştın beni horlamayan….
Merak etme kalıcı değilim zamanım belli,.,,Gelince o zaman kendiliğinden var oluyor tüm bahaneler ve gidişlerim hep eskiden olduğu gibi çok sessiz en derinden… Küsmüyorum artık hiç kimseye tanıyorum her yüzü, her bakışı ve her manayı ve çok irkiliyorum tüm bakışları bildiğim için ve çok korkuyorum artık!...Halbuki her insanın en büyük merakıdır gizleri çözmek, sırları açığa çıkarmak…
Sessizim ve bu hal vaziyetlerim herkeste olduğu gibi sende de beni kendince çözmüş gibi bir duruma düşürdü. Ama bilmelisin bu halim sadece güneş doğana kadar devam edecek… Doğru ya sen bilmezsin güneş vaktinden önce doğmaz aslında ve beni hor görmelerin 120 gün devam edecek…Senin için üzülüyorum tıpkı diğerleri gibi sende, o kervandasın artık benim şefkatimden nasibini alamayacaksın asla…
Dedim ya kalıcı değilim sayılı günler çabuk geçer ben “TANRI” misafiriyim şimdi bana birazcık “ONUN” hatırı için iyi davran bari, zerre kadar bende bir yanın var onu da yıkma hor gören sözlerinle…Az kaldı güneş doğacak ve ben sessizliğimi bozacağım..
Bu yeni bir kriz ve beni daha da güçlendirdi aslında ama kimse bilmiyor, ben suskunum ya, lal olmuşum ya, ayaklarım çok yavaşlar ya, ya sözlerim çok anlamsız bilerek öyleyim şu aralar, ama aslında çok güçlüyüm bu aralar…..