“Bana geriye bir çift zümrüt yeşili küpelerim kaldı sadece, ama bu sefer içim burkulmuyor nedense çünkü bir önceki güne göre şimdi daha fazla kirliyim artık”……….
İnsan dediğin varlık taştan daha sert, pamuktan daha yumuşak bir yürek taşır benliğinde…
Yaşar dünyada kendisine yazılmış sonu belli ama kendisinin bilmediği yazgıları, yaşar her bir şeyi bazen sesini çıkartarak, bazen susarak ve bazen delilircesine herkesin yazgısı farklı görünür ve bazen birbirine benzer ama aslında herkese biçilmiş elbisenin modeli ve rengi aynıdır en sonunda ve……
Bazen sadece nefes almaktır yaşamak, nefes almak o an dünyanın en değerli halidir….(Taş duvarlar arasında sessiz bir bekleyiş ……çok korkmuş belli, çok mahsun ama ağlayamıyor bile, tüm ömrü 21 yıl hepsini birden görüyor ve ben suçlumuyum diyor kendi kendine.. evet de suçum ne? , kim bunlar?, ben niye bu karanlık yerde bu kadar üşüyorum ve neden her yer karanlık!... Oysaki gülmek bana ne kadar yakışıyor, ya ağlamak daha dün 5 yaşındayken bez bebeğim yok diye çığlık çığlığa babama koşup ağlıyordum, şimdi bu gün bu karanlık günde neden ağlayamıyorum… Yoksa karanlık diye mi… Peki ama babam niye benimle konuşmuyor niye yüzüme bakmıyor, babam neden beni karanlıkta bırakmış ve sessiz, ya ben neden bağıramıyorum..Ah ‘Ceylan’ım ve daha nice töre kurbanı Ceylan’lar nefes almak o birkaç saat için sizlere ne kadar da değerli ve anlamlı gelmişti.
Ve… sevdiğinin avuçlarından kayıp gidişine tanık son dakikalar yaşadığı zaman ama o kadar uzun ve kısaki! O kadar kısa ve değerli ki! Bir daha o gülen gözlere tanık olamamak nasıl, merakların başladığı o zamanlar ne değerli halbuki….
Bir ana için en değerli varlıktır doğurduğu evladı… onun ölümüne ve 40 gün sonra toprak oluşuna tanık zamanlardır şimdi, ne burkan ve sızlatan acıdır o an, nefes almak bile en güç iştir şimdi, dayanma gücünün tükenip yakarışın göğe yükselip toprağa gözyaşının sel olduğudur o zaman, ne uzundur bu an hiç bitmiyor bu acı…..
Kadın için erkek için yaşamak ortaktır, acı ortak, sevinç ortak her şeyin son olduğu tüm yollar ortak… Kimse bilmez kendisinin yaşadığı diğerine ortak, ve yaş kemale ulaşır, tüm ruhlar dingin bir yeşil denize benzer, hem sıkıntı giderir, hem sakindir her bir taraf, o taraf başlar anlatmaya ah evladım ömür dediğin mi, bilmemki dün 20 yaşındayken bugüne nasıl geldim demek olur ve ah evladım ömür dediğim sadece bir nefes almakmış oysaki demekmiş aslında……