Bazen gitmek gerekir…. Gidersin, avaz avaz bağırmak istersin susar kalırsın, bazen dünya dursun tüm zamanlar donsun istersin ama zaman hızla akar gider. Tıpkı şimdi senin kan akan gönül yaşların gibi akar gider… Ne acımasızdır şu zaman en mutlu anında akar geçer sana hiç sormaz öylece tükenir ve biter…. Şimdi aynı zaman yine yapıyor yapacağını hiç geçmiyor, zor geliyor şu zamanlar geçsede ve bitti artık! Desek…
Zaman herşeyin ilacıdır ya! İlaç ne zaman etkisini gösterecek Yarabbim……….
Yine kan akıtıyor şu zaman ah kötü zaman tüm suçlu sensin.Sinsi zaman, kötü zaman, dar zaman ve yanlış zaman….Şimdi olmalıydı o zaman şimdi bu zaman, onun zamanı ve benim zamanımız şimdi….. Peki geçtim hesap sormayı zamandan ya Evren, ya Rüzgar, ya Güneş, ya Yıldızlar, Yollar, Çiçekler, Ağaçlar ya onlara ne demeli neden benim rüyamın gerçekleşmesi için benle birleşmiyorlar?... Neden bana sırt çeviriyorlar bana bakarken, yüzümü okşarken…Neden beni sarmalamıyorlar?
Hani evrenin ruhu benim ruhumla birleşecekti, hani ben evren, evren ben olacaktık ve sonunda sen gelecektin……
‘ZAMAN BANA OYUN OYNUYOR’………!
Çiçekler beni görünce zikir edip bana sırt çeviriyor….!
Rüzgar sevdiğime yüreğimin sözünü götürmüyor namertçe davranıyor….!
Yıldızlar bizi kıskandı ve sadece en tepede benle alay edercesine sinsice intikam alırcasına oh diyor….!
Güneş ya güneş evet en ihanet edeni güneş çıktı. Tüm ışınlarını en keskin haliyle bana, yüreğime ve ona çevirmiş bizi can evimizden yakıyor….!
Ama evren benden, bizden, çocuklarımızdan neyin intikamını almaya yemin etmiş?, onu anlayamıyor zavallı mahbus mahsun yüreğim…
Sana sesleniyorum Ey Evren, ey yüce Evren benden intikamsa alacağın, itiraftayım aldın………….