Ben Amerika’da iken…
“Ben Amerika'dayken… diye başlayan hatıraları bilirsiniz.
Bugün onlardan birini de ben anlatacağım.
Geçen yıl St. Louis’te ders veriyordum.
Gözüme bir İlan ilişti.
İsrail’in Chicago Baş Konsolosu konferans verecek, İsrail Filistin sorununu anlatacaktı.
Biraz geç de olsa konferansa katıldım.
Konsolos büyük bir kendine güven ve “yuvada” hissetmenin avantajıyla konuşuyordu.
Bazen bu tür yerlerdeki konuşmalarda ciddiyet ararsınız da, bulamazsınız.
Nitekim beni şaşkına çeviren konuşmalar yaptı İsrail Konsolosu.
Bir Yahudi’den dinlediğim ikinci şaşkına çeviren konuşmaydı aslında.
Indiana Üniversitesinde öğrenciyken de Tel Aviv Üniversitesinden bir öğretim üyesini dinlemiştim.
“Biz vaat edilen toprakları Tanrı Yehova’dan … Şekel karşılığında aldık,” diyordu.
Espri sandım önce, ama benden başka gülen yoktu salonda.
Sonra bu öğretim üyesi, Şekellerin kaç altına tekabül ettiğinden ve “dolar karşılığından” dem vurunca anladım ki “adam” ciddiydi.
Konsolosun anlattıkları da ben de bu olayı çağrıştırdı doğrusu.
Konsolos neler demedi ki!
“Yahudilik bizim için din değil, Yahudi ırkının adıdır!” dedi.
Aslında Filistin sorunu yoktu.
Yahudilerin topraklarında Filistinliler sorun çıkarıyordu.
“İntihar bombacıları” aslında, suç ya da günah işlemiş mücrimlerdi.
Hatta bazıları “gay” oldukları için böyle cezalandırıyordu…
Filistinli Hamas ve El-Fetih bunları zaten öldüreceklerken, “öleceksin, bari birkaç da Yahudi ölsün senle beraber!” diye ikna ediliyorlardı.
Konsolos konuşmasında akla ziyan laflarla kargaların gülmeyecekleri “gerçekleri” anlattı.
Dinleyiciler genel olarak kafa sallamakla ya da “ah bu Filistinliler, sizi yaramazlar! Siz adam olmazsınız!” türü bir tavırda idiler, gelen sorular da aynı şekilde idi. Amerikan halkının yapısını da iyi bilen bir belagatle konuya değinen Konsolos, arada güldürmeyi de ihmal etmedi. Bunu yaparken kitlenin nabzını, onları devamlı izleyerek ölçüyordu. Konuşmanın yarısına yetiştiğim için hepsini dinleyemedim, ama açık bir propagandanın devlet erkânı diline dökülmüş mahsulü idi. Yahudilerin sermaye ve basındaki güçlerinin de abartıldığını da söyledi hazret. Yani “ezberleri bozmuştu.”
Rahatladık sanki…
Hâsılı, çarpıtmalardan tutun da, en bariz gerçekleri bile tersyüz eden belagat cambazlıklarına dayanamadım.
Sonunda patladım ve bir iki soru mahiyetinde yorum yaptım.
Akademik dilde “korsan bildiri” oldu bir bakıma.
“Bu eğlenceli konuşma için teşekkür ederim” diye başladım.
Ortada bilgilendirmek yoktu çünkü.
Maksat bilinenleri kirletmekten ibaretti.
Ardından “Veblen’in Theory of Leisure” kitabına atıflarda bulundum ve sanırım bu kitap çok önce yazıldığı için, sizin ifadelerinize göre “İntihar bombacıları” vakitleri bol, keyifleri hoş, o halde “leisure activity” olarak hadi biraz intihar edeyim diyorlar” dedim.
Bir de Gulliver’s Travels kitabında geçen bir ifadeyi, onun anlattıklarını açıklamak için kullandım. Gulliver, kendine sorulan soru üzerine avukatlardan söz açarak Houyhnhnm liderine der ki “bizim ülkede avukatlar vardır, devamlı yalan söylerler.” Ama bu kabilenin dilinde yalanın kavramsal karşılığı yoktur. O da kabile liderine, yani “they tell the thing which is not” der. Yani “olmayan şeyi söylerler.”
Konsolos önce afalladı. Teker teker sormamı istedi. Ben de bir kere daha tek tek sordum soruları. Kitlenin tepkisine baktı. Sonra toparlamaya çalışarak gene “tarihsel doğruları” anlattı. Buna göre, mesela bombacıların bir kısmı eşcinseldi, bir kısmı karı koca arasında nifak sonucu olarak kararlaştırılan süreçti. Ayrıca Amerikan vergi mükelleflerinin paralarıyla Filistinliler ya silah alıyordu. Pahalı silahlar hem de. Ya da mesela Arafat’ın karısı gibi, ayda bir milyon dolarlık masraflarıyla Fransa’da yaşıyorlardı. Hani “kidding our intelligence” türünde açıklamalar.
Akılla alay etmek var ya! İşte öyle bir şey.
Hatta Amerikalı zenginlerin, bir kısmı da Yahudilerin Filistin’de yaptırdıkları seraları bombalamışlardı. Hâlbuki bunlar, onların refahı için olan şeylerdi. Daha neler neler…
Ve kitle ağzı açık dinliyordu.
Öte yandan, bir kaç gün önce daha Birleşmiş Milletler Silah Denetçisi olarak istihbaratçı kökenli Scott Ritter Target Iran adlı kitabından yola çıkarak Irak’ta olan ve İran’da olabilecek şeylere dair gözlem ve fikirlerini aktarmıştı. Hakkaniyet sahibi ve iyi bir de hatip olan Ritter, Amerikan basınındaki “gizli sansür”, “anlaşmalı sessizlik” konularına değindi. Sonra İsrail’in bu konudaki girişimlerinden bahsetti. Halkın olan bitenlerden amaçlı olarak “habersiz bırakıldığı” veya İsrail yandaşı olarak haberlerin verildiğini çok açık delillerle ifade etmişti.
Ritter gazete ve TV’lerin bu konudaki tutumlarını da gündeme getirdi. Ortadoğu ülkelerindeki gibi, Amerikan hükümetinin olan bitenleri halktan sakladığını ifade etti. (Bkz. http://www.informationclearinghouse.info/article15968.htm)
Scott Ritter’in temel iddialarından birisi, “İsrail’in Amerikan hükümeti ve halkını, kendi çıkarlarının, Amerikan çıkarları” ile aynı olduğuna ikna ettiği ve bu konumlanmış iddiayı iyi kullandığı idi. Bir başka önemli husus da “gerçeğe dayalı” değil “inanca dayalı” bir delil toplama ve cadı avlaması idi. Tel Aviv de pişirilen politikaların Washington da uygulamaya konulduğu idi.
Nereden ilham geldi bilmiyorum.
Ama gene vatandan ayrılık durumları oldu.
Sıla’da olunca insan muhayyilesine ilham daha mı fazla geliyor, bilmem?
Ancak…
Avcı’nın kitabını okurken, Amerika’daki “cadı avları” ve Scott Ritter’in anlattıkları geldi aklıma.
Ha bir de Gulliver’in seyahatleri…
İyi geceler ve iyi şanslar!