https://www.egemengazetesi.com/files/uploads/user/0e42907936.jpg
Metin BOSNAK

NEDEN KÜRT ÇALIŞMALARI ENSTİTÜSÜ?

26-04-2022 01:49

 

Neden Ülkücüler Kürt Çalışmaları Enstitüsü Kurmalı?

26 yıl öncesinde  “üç-beş çapulcu” belirdi Eruh’ta. Arkasından gaflet çeğmelendi ülkenin ruhu üstüne. Az zamanda “çok mesafe” kat etti. Komünist idealleri vardı başta; çok uluslu bir kapitalist katliam şirketi oldu ve ulusallaştı kendince. Hasan Sabbah’a taş çıkarttı; Alamut Kalesi’ni yeniden oluşturdu.

“Üç beş çapulcu” nicedir ülkenin kimyasını bozdu. Arkasında “üç beş” ülke oldu hep. 40.000 insan, 100 milyarlarca dolar göçtü gitti. Ne Orta Asya ile ilgilenebildik, Rumeli’yle ne de Ortadoğu’ya açılabildik. Sağlıktan mahrum kaldık; ücretler, maaşlar güdük kaldı. Üniversite kütüphaneleri kitapsız kaldı. Üniversite ağamadığımız için her yıl bir milyon insanımız ümitlerini erteledi ya da noktaladı.

Ne zaman bir ileri hamle yapacak olsak, sırtımızdaki hançere tur bindirttiler. Asayişini, ülkenin ağız tadını bozdu “çapulcu,” ekonomisini kirletti. Uyuşturucudan, silah kaçakçılarına, “müttefiklerimizin” bağlantıları ile yeni bir kirli ekonomi oluştu. “Milli” sorunlarımız, beynelmilel oldu.

Bataklığın temizlenmesi, bataklığa girmekle mümkündür. Bu da kirlenmeyi getirir beraberinde. Getirdi de! Bataklık kayan kumlara dönüştü sonra. Çıkmak için debelendikçe ülkeyi içine çekti. Davayı hâkimle halletmek yerine, mübaşire dil döktük onca zamandır. Üniformasını giydi polisin, onu kirletti “çapulcu.” Asker üniforması giydi “çapulcu”, askeri kirletti. İnsanların duygu, düşüncelerini ve vicdanını kirletti. En son MİT Müsteşarını şaibe altında bırakacak yaygaralar kopartıldı ülkede. Nedense, Yahudi ve Hıristiyan Siyonizmi bizim yanımızda hatta bizimle “ittifak” halinde oldu hep.

Şimdilerde  “üç-beş siyaset adamı” olarak çıkıyorlar karşımıza “çapulcu” dediklerimiz. Evin ihmal edilen odalarında arınık etmeye çalıştığınız virüs, evin diğer odalarına sıçradı. Artık tüm bünyeye tahakküm etmeye başladı. Sizin ona “kardeş” demeniz onu ilgilendirmiyor. Kendi kafasında “put” kıldıklarını kırmak isterken, Kâbe’nin altında kalacağının farkında değil.

Siz “mozaik”, “ebru”, “aşure”, “çimento-harç”, “et-tırnak”, “erime potası”, “damat-gelin” dedikçe o sanıyor ki, ondan beklentiniz var. Yağmura küfretmekten, tepesine gelen gülle gibi doluları göremiyor, ıskalıyor. “Devlet” deyince Türkiye’yi anlıyor; kendini tanımlamaktan aciz ama Kürt’ün anlamını Türk olan her şeyin tersi sanıyor. Hatta Türk’le arasındaki ortak noktaları azaltmak için, vaktiyle Türkiye’nin yaptığı hataları tekrar ediyor: Zerdüştlük teraneleri güdüyor. Öyle ya Zerdüştlükte siyah-beyaz vardır; iyi-kötü vardır sadece. Öyle bakınca da Kürt iyiyi, Türk ise kötüyü temsil ediyor aklınca.

Tarihte olmayan kimliği, sizin üzerinizden, size husumetle “yaratma çabaları” bunlar. Kendine bakması için yalnız kalması lazım. Sizinle beraber kalmak rahatsız ettikçe, sadece “devletin” hatalarını değil kendi hatalarını da görmesi lazım. Onun için de aynı hataları “kendi” devleti gördüğü mekanizmadan görmesi lazım. Mesela kendi seçtiği belediye başkanını eleştirme aşamasına gelmesi, aslında yerel idarenin demokrasilerde daha önemli olduğunu anlaması, ondan hizmet beklemesi lazım.

Birden Türkiye “İsrail” oldu nasılsa. Sonrasında daha sivil nedir bilmeyen çocuklarla “sivil itaatsizlik” provaları. “Devlet” ile irtibatı kesilsin de ne olursa olsundu; okulu, sağlık ocağı, kışlası, emniyeti hatta camisi fark etmezdi. Onların hepsi “devletin” di. Gerçi belediyelerden hizmet alamasa da, amaç hizmetten öte bir şey olduğu için sorun değildi. Kol, oraya gelince yen içinde kalırdı.

Güneydoğu’daki “Kürt” meselesi bir Ortadoğu sorunudur. “Türk sorunu” ise, özünde eskiden “Şark Meselesi” denen sorunun uzantısıdır. Bir ucu tarihsel Orta Asya hesaplarına kadar gider. Diğer ucu Osmanlı sonrası yarım kalan hesaplara, paylaşımlara. Milletimizin hafızası bu kadar mı daraldı?

Osmanlı’nın vefatından sonra Osmanlı’nın torunlarını Türkiye’den de ihraç etmek isteyenler olmuştu. Propaganda savaşları ve Osmanlı Devleti ve Türkiye Cumhuriyeti arasındaki Ödipus kompleksli ilişki dahi, Avrupa ile Osmanlı Devleti arasındaki Ödipal ilişkinin bir yansımasıydı. Osmanlı’nın kalan Türkiye vardı ve Türkler Anadolu’dan da atılmalıydı.

Ortadoğu sorunu ile Orta Asya sorununun ikisi birden epeydir önümüzde. Bu nedenle, kendimizi Orpheus yerine koyarak, Euridice yaratmaya çalışmanın anlamı yoktur. İraptan mahalli olmayan unsurlar, dilin gramerini yazmak istiyor ve hatta dili yeniden yazmak istiyorsa, o halde dilin kelimeleriyle semantiğini önceden oluşturmalıdır. Peki nasıl?

KEMAL BURKAY VE FEDERASYON

“Federasyonu da konuşmak lazım!” fısıltısı tedricen vecizeye dönüştü. Öyle ki Kemal Burkay gelip de “silahlar bırakılsın!” deyince, “ayrılmak istemeyiz” deyince sanki bir yeni kurtuluş reçetesi oldu. Burkay Türkiye’yi tanımlama konusunda sıkıntılardan bahsediyordu, ama “Kürdistan” kelimesi dudaklarından dökülüveriyordu hemen.

Burkay haysiyetli bir Kürt entelektüel. PKK’nın pisliklerinden, katliamlarından dem vuruyordu. PKK’nın eleştirdiği tarafı silahlı çatışma konusuydu. Öyle ki, eski sosyalist olması hasebiyle “halkların” kardeşliğini ve sosyalist söyleme dayanarak da “halkların” kendi kendini yönetmesi gerektiği ifade ediyordu. Sosyalizm “öyle” öğretmişti ona. Mısır’da demokrasi diye yutturulan süreç sırasında ABD’den bir çırpıda gelip muhalefetin başına lider olmak için gelen Baraday’ı hatırlatıyordu. Sosyalizmin çöküşü onu ne kadar etkiledi bilmem, ama Sosyalizmin çarelerinin küresel karadulun yol haritasıyla birleştirme çabaları başarılı.  

Gerçi Sosyalizm “emekçilerin” kardeşliğini Marksın Komünist Manifesto’sundan  öğrenmişti, ama yıllarca Fransa’da yaşamanın verdiği karma bir çözüm önerisi de fena olmazdı. Kürt tipi ulusçuluğun Kemalizm tipi ulusçuluğa benzemesi de yine bir fark olarak karşımızdaydı. Kılıçdaroğlu kadar adı Kemal, Mustafa Kemal kadar da ulusçu reçeteleri vardı. Ha, bu arada Tunceli’den olması da ayrı bir özellik olarak göze çarpıyordu.

Burkay Kürtleri Türklerden farklı olarak görürken, “dil”den bahsediyordu, sonra da kültürden. Hangi kültür farkıydı açıklamıyordu. Ya da muhtemelen tarihten yine “Türklerin” ayırdığı Kürtlerin dört ayrı ülkede yaşadığından bahsederken, aslında farklı Kürtçelerin “İstanbul” Kürtçesi kadar iletişim sağlamadığını ve Kürtlük kimliğini belirteci gibi görülen PKK’nın “Pe-ke-ke” gibi okunmasının aslında daha Türkçe olduğundan da. Şairdi adam, elbette ki bir şuurla konuşuyordu. Ha bir de millet adının ülke adı olmasına da karşıydı. Ancak Fransa’dan örnek veriyordu; Apollonaire Fransız kökenli değil, ama “Fransız” şairiydi. Lacan ve Derrida’nın kökenlerini de ayrı tartışmak gerekti, ama nasılsa onlar da kaldı.  Ve Burkay’ın sandığının aksine, "Fransız" adını Fransa’dan değil; Fransa, adını Fransızlardan almıştı.

Demem o ki…

Artık Pinokyo’yu oynamak zamanı geçmiştir. Sevmeyi bilmek lazım, sevgisi olanlar farklarını husumete dönüştürmez. Ancak sevgi bitince, gözün üstündeki kaş bir husumet neden olabilir. Gözün rengi, saçın rengi artık öne çıkar, herkesin saçı ve gözü olduğu unutulur. Kendi yaptıklarını ve yapmadıklarını unutur, sadece sizde arar hatayı.

Gördüğünün aslında Türk’ün değil, ne olduğu hala anlaşılamayan “sistemden” olduğunu, Türk’ün yerinde Kürt olunca değişen olmadığını, aslında zaten bütün hükümetlerde Kürt vekillerin hatta Cumhurbaşkanları olduğunu hatırlaması lazım. Bunları yaparken “Kürt” olmanın vergiden muafiyet, elektrik ve suyun ücretsiz kullanımı, mafyalaşma özgürlüğü olmadığını da ifade etmek lazım. Kör-topal adaletin karşısında her kesin yasal ya da yasal olmayan işlerde eşitliği olması gerektiğini, nüfus artışının kendi başına değer olmadığını, kız çocukların da nüfusa dâhil olduğu ve Kürt kadınların da insan olduğunu unutmaması lazım. 

Dahası, “Kürt” yatırımcıların yatırımlarının neden “Batı”dan aldığı krediyle yine “Batı”ya yatırım yaptığını anlaması lazım. “Batı”nın anlamı bizde belirgindir; “Doğu”nun da. Bizler Türkiye’yi merkez olarak Doğu ve Batı tayini yaptık. Türkiye’nin coğrafi ayrımları kültüre göre yapılmadı. Dahası “Ortadoğu” da bizim kavramımız değildi. Ortadoğu Türkiye’nin sadece güneyidir.

PİNOKYO’DAN ÜÇ MAYMUNA

Ancak araya çok bulanık, kanlı mercekler girdi, "zoom" yaptıkları ile odaktan çıkan görüntülerin olduğu noktada, terör kendi çekimlerini yaptı. Terörist’in çocukluğunu ve ailesini askere, askerin çocukluğunu teröriste gösterseniz, farkların ötesinde ortaklıklar çıkardı ortaya. İnsan paydasında eriyebilirdik. “Türk’üm” olmakla değil belki, ama “doğru,” “çalışkan” vatandaş ekseninde buluşabilirdik. Varlığımızı “Türk varlığına” değil belki, ama vatandaş birlikteliğine armağan edebilirdik. “Varlığın” hem hürriyetine hem de külfetine, hem hak hem de sorumluluklarına sahip çıkarak kimlik oluşturabilirdik. Olmadı.

Olacak gibi de görünmüyor. Olması için, iki tarafın da birbirini aynı tarihsel zilletin mazlumluk çemberi içinde görmesi gerekiyor. Ama bir taraf diğerini zalim görüp de, mazlumiyet üzerinden farklı işlere girince, eleştirdiği “ulusal kimlik” üzerinden ondan daha geri bir ulusal kimlik mantığı devreye gidiyor. Birden Selahattin Eyyubi, Said-i Nursi “Kürt” olarak karşınıza çıkabiliyor.

Yetmiyor, Asur, Hitit, Sümer, Akat tarihi üzerinden Herodot Cevdet güzellemeleri yapılıyor. Ham, Sam, Yafes’in şeceresinden kendini üretecekleri de bekliyoruz. Kim bilir belki “kayıp kabile’de birden karşımıza çıkacaktır. Öcalan’ın sosyalist mehdiliği için İmralı’dan Sinop’a gitmesi de fazla bir sorun olmayacaktır. Süreç içinde Kürtçe de çalışmıştır…

İnsanların bireysel varlıkları anlamlıdır. “Akil ve baliğ” olmak bireyler için olduğu kadar toplumlar için de geçerlidir. Rüşt ispatı için ceddin inkârı ancak bir ergenlik alametidir. Cumhuriyet bunu Osmanlı’ya yaptı; yenilerde helalleşmeye başladı. Şimdi de hâlâ tanımlanamayan Kürt kimliğinin stratejisi oldu bu.

Ve kimlik kendini başkasının zıddı olarak algılarsa, aslında kendi kimliğini oluşturmak yerine zıt gördüğü kimliği içselleştirir, ondan olur. Bu durumda kimlikler tuğlalar gibi algılarlar kendilerini. Hayatiyetleri kaybolur, bireysel varlık yerine bir türeme kimliğin yapı malzemesi olur. Öyle olunca da “karşı” tarafı insani kimliklerden soyutlayarak “şeyleştirir”. Kütlelerin vicdanı olmaz. Kitlelerin aklı olmaz. O nedenle, Üç Maymun’un ülke çapında bir senaryoya dönüştüğü zamanlardayız. Bir Doors şarkısı çalınıyor kulaklarıma: “The end.”

BDP’li bir vekil ne “kardeşliği?” höykürdü geçenlerde. Başka bir vekil “silah, Kürtlerin sigortasıdır!” buyurdu. (Biz “At, avrat, silahın” Türklere ait bir güzelleme olduğunu sanıyorduk.) Daha önceleri de “sivil itaatsizlik” namına çocukları okula göndermeme girişimleri oldu. Polis dövmeler, kaymakam linç etmeler bu meşrulaşmış eşkıyalığın uzantısı oldu.  Aklın durduğu noktada, kişisel ihtiraslar ve “Öcalan”lar sendromu devreye girmektedir.

Bu noktada benim naçizane tavsiyem, Türkiye’yi “vatan” bilen camianın bir an önce devletlerden ve hükümetlerden bağımsız bir Kürt Çalışmaları Enstitüsü açması ya da müstakil bir Kürt Çalışmaları Üniversitesi kurmalarıdır. Bunu ilk üstlenen de ülkücü camia olmalıdır. Kürt ve Kürtlüğe dair ne varsa içinde barındıran bir kütüphane baş tacı olacaktır. Kürdi dillerin tamamı yanında, kopuntu Kürtlerinin antropolojik, sosyolojik, tarihsel, dinsel geçmişleri ele alınmalı ve çıkacak araştırma sonuçları, her kesimin anlayacağı şekilde yayımlanmalıdır.

Aynı şekilde, “Kürdistan” isteyen camianın da bir Yakın Çağ Türk Araştırmaları Enstitüsü kurmaları hayati önem taşımaktadır. Geç de olsa bunu çok yararı olacağını düşünüyorum.  Bu şekilde Kürtler, Türklerin tarihteki rolü ve son iki yüzyıldaki çöküşünün nedenlerini anlayacaklardır. Türkler de bazı Kürtlerdeki bu kimlik edinme heyecanını, şevkini yeniden tadacaklardır. Bu vesile ile Doğu Perinçek’in İkibine Doğru Dergisinden beri işlenen Kürtlerin atalarının Sümerler, Etiler, Akatlar vs. gibi eski Anadolu ve OD kavimleri olduğuna dair safsataların Cumhuriyetin tarih tezleriyle uyuştuğu görülecektir. Böylece ortak bir özellik daha çıkacaktır!

Aksi halde, “federasyon” anlamsız bir sürece sokacaktır Güneydoğu Kürt sorununu. Sadece zaman kaybı olacak ve Federasyon’un mali ve psikolojik yükünü bu ülkeye ödetmekten ibaret olacaktır. Biliyoruz, taşlar bağlı ve “taşeronlar” var. Burası Ortadoğu’dur. Kan Ortadoğu’da petrol pompalarını yağlamak için kullanılır. Yüzyıldır haritalar bu bölgede hallaç pamuğu gibi atılır. Bir matruşka kaldırırsın, yerinden başkası çıkar. Biliyoruz, dedenin yediği yemeğin hesabını torunu ödeme zamanıdır. Ancak federasyon yanılsamasını bırakalım artık.

KÜRT KİMLİĞİNİN ÇEŞİTLİLİĞİ

Kürt kimliğini “anti-Türk” olmaktan çıkarmak Kürt kimliğinin sağlıklı evrimine yardımcı olacaktır. Hâlen Kürtçü çevrelerde, Kürt kimliğinin monolitik görünümü Türkiye üzerinden olmaktadır. Kürt kimliği, asıl “Kürdistan” kurulduğu zaman tehlikeye girecektir. Ne Türklüğün maliyetini Kürtlere ne de Kürtlüğün maliyetini Türklere ödetmemek lazımdır.

Bırakalım, Kürt kimliği kendini Amerikan aksanıyla İngilizce olarak tanımlasın. Türk’ten ayrı neleri varsa Kürtler kendi bulsun ki, sıra farklı toplumsal katman, dil, coğrafya, ekonomik ve kültürlerden olan Kürtleri kendi başına tanımlama noktasına gelsin.

Bir başka ifadeyle, Şirvan’ı baş tacı eden Kürt ile MTV’den gözünü ayırmayan Kürt birbiriyle buluşsun. Poşusuna milli sembol bilenle, poşudan utanan; Jeepe binenle, eşeğe binemeyen; ABD’de okuyan ile ilkokulu bitiremeyen; düğünlerde bir torba dolar saçanla, evine ekmek alamayan ve dağa çıkan Kürt bir araya gelmeli. Kendi kahramanlık hikâyelerini, efsanelerini anlatmalıdır. Feminist Kürt kadınıyla, sırf konuştuğu ya da gafilce arkadaşlık ettiği için cinayet kurbanı olan Kürt kadını bir araya gelsin. Beklenen Mesih’in Öcalan mı, Barzani mi, Talabani mi, yoksa Karayılan mı olduğuna Kürtlerin toplamının karar vermesine yardımcı olmak lazımdır.

Sonrasında, yeşil kartını, sağlık sigortasını, Diyarbakır Belediye Başkanından talep etmelidir. Bunu yaparken de tercüman kullanmalı. Güney, Orta, Kuzey Kürtçelerinde basılmalıdır evraklar. Annesinin giydiğinden utanan genç Kürt ile ninesinin giydiklerini “Şark Köşesinde” aksesuar kılan Kürt’ün buluşması ancak böyle mümkün olacaktır.

Evinde “Tanrı misafiri” ağırlamayı vazife bilen Kürt ile misafir gelecek diye köşe bucak kaçan Kürt bir arada olmalı.  İşçi Kürt ve patron Kürt bir arada olmalı. Laik Kürt ile dindar Kürt; Alevi Kürt ile Sünni, Şii Kürt bir arada olmalı. Muhafazakâr Kürt ile “modern” Kürt bir arada yaşayabilmeli. Varsa Zerdüşt olanlar, onlar da kendi aralarında Zerdüştlük sentezini kendisi düşünmelidir.

Bizim arada olmamız, bu buluşmaya engel olmaktadır. Biz arada oldukça Kürtleri yekvücut sanmaya devam edecek, hatta yekvücut olmak için varlığımızı kullanacaktır. “Varlığını Kürt varlığına armağan” etmesi hakkıdır. Peki, bize düşen nedir? Kürdistan oluşumuna daha nasıl yardımcı olabiliriz?

Kendimize güvenmeli ve açıkça bir “ayrılık referandumu” yapmalıyız. “Eller ayırsa bile, yollar ayırsa bile, biz ayrılamayız” bir hoş seda maziden. “Bir tel kopar ve ahenk ebedi bozulur.” Mesele budur. Zoraki kardeş, zoraki eş, zoraki işteş, sancıdaş, vergidaş, vatandaş ve gönüldeş olunmaz.

Federasyonla gelecek huzur bir yanılsamadır. Gelin, şunu “kazan-kazan” poliçesine dönüştürelim. Ayrılmak en iyisi. Genişletişmiş Kürdistan projesinin tasarımı Batı’dan, finansmanı Türkiye’den olmaması lazımdır. Dahası, zaten “Büyük Kürdistan” ancak “Büyük İsrail”in arka bahçesi olacaksa buna da Kürtlerin kendileri karar vermelidir. “Vaat edilen topraklar” haritası, Kürt nüfusun yoğun olduğu Güneydoğu bölgemizi içerir. Hatta Tevrat’ta tasvir edilen Cennetin içinden akan ırmaklardan üçünün adı, Fırat, Dicle ve Ceyhan’dır. Ama İsrail Fenikeler ya da Akatlara ortak ister mi kendisi bilecektir.

Belki “Büyük Kürdistan,” “Büyük İsrail”in koridoru olacaktır. Bu nedenledir ki, ya Irak içindeki Türkmen ve Arap unsurları da içimize alarak konfederasyona gitmeliyiz. Ya da Türkiye içindeki Kürtlerin bir halk oylamasıyla isteğe bağlı olarak Türkiye’den tamamen kopmalıdır. Ayrılmak isteyen Kürtlerle komşu oluruz. Kalanlarla can ciğer oluruz yeniden. Ayrılana Türk kahvesi ikram ederiz turist olarak uğrarsa, oteli gösteririz. Kalanı evimizde ağırlar, mutfakta beraber yemek de yapar, mırra da içeriz.

Toprak ve nüfus değişimi gerekirse Irak, Türkiye ve İran arasında adilce yapılabilir. Suriye ve İran bu sürecin içine sokulmalıdır. Irak içindeki 3 milyon Türkmen, İran içindeki 25 milyon Azeri Türkü bu konuda etkin olarak masada olmalıdır. Ayrıca Türkiye uluslararası anlaşmalarda hakkı olan ve uzun zamandır sumen altı ettiği, Kerkük petrollerindeki hisselerini yeniden gündeme getirmelidir. Türkiye’yi seven, vefasını, cefasını, nimetini, külfetini sahiplenen herkes “ayrılmak” hakkını kullanmalıdır. Ve barışık, adalet ve huzur içinde olmalı her şey.

Türkiye’nin aradan çekildiği noktada, millet olmanın ne olduğunu Suriye, Irak, İran Türkiye ve kopuntu Kürtleri daha iyi anlayacaktır. Bir otuz yıl lazım. O süreç için de Kürtlük adına ne varsa ülkücülerin biliyor olması lazım. 

Neler Söylendi?

DİĞER YAZILARI MUHSİN BAŞKAN Mum Titrer Hanemizde Ülkücülük CHP'yi Ne Zaman Sevdim İSLAMCILIKLA MÜSLÜMANI, TÜRKÇÜLÜKLE TÜRKÜ YABANCILAMAK SOSYAL MEDYANIN SOS'LARI PARALEL YAPI Bosna'daki Türk Üniversitesi: IUS DER SPİEGEL "BOYUN EĞME" DİYOR DEVRİM Mİ DEDİNİZ? BİRLİK VE BERABERLİK NEDİR? DİL TARİH VE İDEOLOJİ AYNAYI ARAMAK... MAKULLER AKİLLERE KARŞI VEDA HUTBESİNİ OKURKEN HİNLİK VE HAİNLİK ÖTESİNDE TARİHE BAKMAK ALPEREN OLMAK BİR HİLAL BİR İHTİLALDİR DELİLİĞE ÖVGÜ AŞK'A DAİR YAKLAŞIMLAR BİLİM, İDEOLOJİ VE DARVİNİZME DAİR YALAN DÜNYADA GERÇEK TARİH OLUR MU? DELİ DUMRUL'UN KÖPRÜSÜ ORTAYA KARIŞIK HALLERİMİZ EFKAR VE HERZELER YUSUF, ŞEHİR VE TABUYA DAİR EĞİTİME NEDEN HAYIR? EFKAR VE HERZELER "ADAMLARIN" PLANI HER ZAMAN TUTAR MI? İNGİLİZ'CE KONUŞMAK... BEN ÖLÜNCE KİM KALIR? BİLMENİN MALİYETİ NEDİR? BU ÜLKEYİ ANLAMAK... NİYET TAVŞANLARI VE TARİH ŞERİF MARDİN VE CUMHURİYETİN GETTOLARI FERMAN VE FETVA BAYRAMLARDAN BAYRAM BEĞENMEK AŞKIN BAR/KODU MEVSİM SONU İNDİRİMLİ LİBERALCİLİK YOL DA İÇİMİZDE SEYYAH DA! OSMANLI NE ZAMAN ÖLDÜ? SÜRGÜN KAYIP MEDENİYETİ ARARKEN... KÜRDİSTANA DAHA NASIL YARDIMCI OLABİLİRİZ? İKİNCİ YEŞİL KUŞAK PROJESİ MHP NEREYE GİDİYOR? NASIL BİR GENÇLİK? KİM KORKAR EBU ZER'DEN? MEHDİ NE ZAMAN GELECEK? "GÜZEL VE YALNIZ ÜLKE"YE Milliyetçilik ve Kürtler İLETİŞİM VE PROPAGANDA BATILILAŞMAK TWITTER'DA KENDİMİZİ OKUMAK "DANIMARKA ÜLKESİNDE KOKUŞAN ŞEYLER" BİSİKLETİN İSLAMİ OLANI FİRAVUN VE HİÇ'LİK KAMUSAL ALAN DÖNÜŞTÜ MÜ? KADIN, ŞEYTAN VE ÖLÜM ÇEVRİM İÇİ AHLAK ÖLÜM VE YAŞAMA KORKUSU KISKANÇLIĞIN KISKAÇLARI 11 Eylül ve ABD YA 12 EYLÜL SONRASI? Korku ve alkışlar arasında Ortadoğu AYDIN, MÜNEVVER VE ENTELEKTÜEL ORTADOĞU'DA OLANLARI ANLAMAK KAVGA NEREDE? KAVGA NEREDE? ORTADOĞU'NUN YENİDEN TASARIMI SUSMAK, PUSMAK VE BİRLİK DİL VE TARİH KAVGAMIZ HOLİGARŞİ Said Nursi ve Cemaat algısı Size “İslamî alt-çevre” diyebilir miyim, “abi”? MUHAFAZAKÂRLIK NEDİR? TÜRK LİBERALİZMİ AŞK MI MAŞUK OLAN? DİN'ERCİLİK SİVİL İTAATSİZLİK NEDİR? DEĞİŞİM İDEOLOJİSİ VE LİBERAL PROPAGANDA 12 EYLÜL SONRASI UZLAŞMA LİBERAL STATÜKOCULUK UYKUYU ÖLDÜRMEK "EKSİK ETEK" BABİL, DİL VE PROPAGANDA DENKTAŞ'IN ÖLÜMÜ AİKİDO VE "KÜRDİSTAN" DEĞİŞİM TÜRKÇE VE İDEOLOJİ "KASIMPAŞALI" BAŞBAKAN "İBRAHİMİ DİNLER" BİLİMLE DİNİ UYUŞTURMAK KOLTUĞA OTURAN VE KOLTUĞUN OTURDUĞU İNSAN TEMCİT PİLAVI VE YENİ OSMANLI RODRİGEZ NEDEN LİBERAL OLAMAZ? BEN'SİZLİĞE ŞİİR TOPKAPI'DAN DOLMABAHÇE'YE DÜŞERKEN ERBAKAN'I ÖZLERKEN MÜSLÜMAN VE İSLAMCI İSLAM VE FEMİNİZM KAÇIRILAN GÜNDEM BIDEN NOTLARI DEMOKRASİDE KİM KİM ÖPÜYOR ARAF'TA TARİHLERDEN TARİH BEĞENMEK İKİNCİ YEŞİL KUŞAK PROJESİ ARAFTAKİNİ ÖZLEMEK Hayatta Sürgün Olmak AKADEMİSYENLİK KÜRESEL KARADUL TEFRİKALARI GÜNCELLENEN MESİHİ BEKLERKEN TÜRKİYE KOLTUK, TURNUSOL VE KİMLİK BOSNA'DA BİR TÜRK ÜNİVERSİTESİ KOVBOY MEHTERANLA JAZZ ÇALARKEN Amerika ve Anti-Amerikan Kimlikler AMERİKAN KİMLİĞİ VE ŞEYTANLARI DÖNÜLMEZ AKŞAMIN UFKUNDAYIZ KUTLU VEDA DEĞİŞİMİN TÜRKÇESİ VE UYANIŞ TANRI, İNSAN VE TAKVİM ÖDLEK ÖCÜNÜ ALDI MI? Millet Olabildik mi? Zaman, medeniyet ve din Zaman, medeniyet ve din Mehdi’yi beklerken ORTADOĞU VE YENİ İNSAN Kediler, Fareler ve Vatan Kürşat olma vaktidir Gülün Adı, Kadın ve Takva İslamo-Amerikancılık EBCET, CİFR VE TARİH SÜBJEKTİF OLMANIN FAZİLETİ DİPLOMASİMİZ NEREYE? İSTİKLAL MARŞI YENİDEN YAZILABİLİR Mİ? KOKUŞAN BİR ŞEYLER VAR! KÜRESEL KARADULUN AĞLARINDA "Yeni Osmanlı"nın Yeni Haçlılara Yardım Tezkeresi KATLİAMERİKA MAHALLE, BASKILAŞIM VE FİKİR NAMUSU YARASANIN ÇIĞLIĞI VE DİPLOMASİ Ay lav yu, Cani! AŞKIN HALLERİ DOKUZ HECELİLER FİRAVUN... Kadın'ım... 28 Şubat ve Erbakan KADDAFİ'DEN KESESİ Ve Yine Karşınızda Renan, Sykes ve Picot Democoupracy mübarek olsun! FULL'er Yapalım mı, Abi? Ortadoğu'da Sezaryen Mısır'da Karaoke Devrimi Mısır'ı Okurken Obama ve ikinci yeşil kuşak projesi (I) Bir Ortadoğu Masalı Mutlu Oligarşiden Kutlu Oligarşiye Ey zahit, şaraba eyle ihtiram! Bilinç ve Sürgün İbrahim, devir içimdeki putları! İdeolojik dil ve Teolojik Tarih Pardon, Size Demokrasi Diyebilir miyim? Paralel Evren, Küresel İslamcılık Erkekler ne zaman "adam" olur? "Millî" Küreselleşme? AK'Kışşş Kimliklerin Kurdu “Hiç” i öğrenmek GELENEK VE MANKURT Küresel tapınak, yerel rahipler ve Hipnoz Çift-düşün, yeni-konuş! Batı'yı ararken... Aforoz’malar… Halife Ömer Hayek’i ne zaman okumuştu? AĞLAMAKTAN ÇAĞLAMAYA DOĞRU KÜRT'AJ Shalom, Kürdistan! İstiklal marşını yeniden yazmak İslam, Millet, Hilafet ve Siyaset Amerika düşmansız olabilir mi? Mustafa Reşit Paşa'ya Mektup Keşif... Babil’in dil’beri Medeniyetlerin neyi çatışıyordu? Tarihi hangi hikâyeci yazar? Zihin Kontrolü ve Kült YUMURTANIN AK'I, SARISI Ebu Zer’in günlüğü Her şey zıddı ile mi kaim? Melamilik “marka” mıdır? Melâmilik Bir ayrılık, bir yalnızlık, bir ölüm AŞKA DAİR NE VARSA Medya medyumluğu ve wikisızmalar Türkiye, İran ve Dünya Barışı Muhafazakârlık “marka”sı? Füze ümütz! “Van münütz!” Çin'in hafızası ve küresel sistem Kutlu veda Öznellik Öz’neliktir! Hz. İnsan, Hz. Peygamber ve emanet Said Nursi ve tesettür İmam, Örtünme ve Nur Suresi Din duble “yol” mu demekti? Gelenek, mankurt ve reform Aylardan şubat günlerden cuma Alaturkalıktan Kolaturkalığa gelenek Gelenek mürtedi ve kimlik Namus, Kanun ve Fazilete Dair İman "terakkiye" destek midir? Yılmayacağız... ÜÇ TARZ-I MAHALLE VE HAL Hoş geldin, Şeytan! OSMANLI VE NEO-OSMANLI DAYILAR VE DAYILANMALAR Türkiye’de muhafazakârlık ve Dr. Faustus Tesettür neyi örtüyor? Milat oluşturmak Yahudilik bir din mi yoksa ırk mıdır? Tarih satrancını asıl kim oynuyor? Mahalle ve getto Tanrı, totem ve muta nikahı Orta Doğu’mların ebesi ŞOFÖR MAHALLİ BASKISI KÜRESEL İSLAMCILIK RENAN'I VE KENDİMİZİ AŞMAK Medine Vesikası Türk solculuğu ve İslamcılığı Batı’k düşüncelerin Doğu’şu BATI'NIN DEĞERLERİ EVRENSEL MİDİR? NEO-MUHAFAZAKÂRLIK VE YİN-YANG Karadul KEDİLER VE FARELER “Erkekliğin” yasası, “kadınlığın” tasası ON ADIMDA LİBERAL OLMA TÜYOLARI Neden Federasyon? Kaburga kemiklerimdeki sızı? Ortadoğu ve Darbeler "Küreselleşme "millet"e neden karşıdır? TURNUSOL Ya 12 Eylül sonrası? (II) Ya 12 Eylül sonrası? 12 Eylül darbesine nasıl gelmiştik? (II) 12 Eylül darbesine nasıl gelmiştik? (I) Kim ne der? Ne zaman ki…