Rektörlük; ilmi doluluğu, entelektüel birikimi ve çağın içinde yaşamayı gerektiren akademik bir kariyer. Analitik düşünebilen, stratejik perspektifi güçlü, hem toplumun inşasında, hem de yaşam alanların da ki standartların yükseltilmesin de Matematik ve Sosyal bilimler zekâsına sahip bir doluluk gerektirir.
Olmayınca görüldüğü gibi baştan sona dökülüyor!
Rektör bey sanırım Eskişehir Anadolu Üniversitesi eski Rektörü ve Eskişehir Belediye Başkanı Yılmaz Büyükerşen’i, kendisi için örnek almış ve hedef edinmiş! Yılmaz Büyükerşen’in Belediyecilik hizmetlerin de Eskişehir de ortaya koyduğu performans herkes tarafından takdir ediliyor. Rektörlüğün de yaptıkları da markalaşmıştı.
Bu kanıya nasıl vardığımı mı merak ettiniz?
Alim bey Üniversite de asli işi, ilim ve bilimsel çalışmalar da referans olacak, markalar oluşturacak çalışmalar yapmadan, belediyecilik hizmetleri kaldırım, bahçe düzenlemesi ve göletler ile yerel tecrübe yaratmanın peşinde!
Elbette Üniversite de sosyal donatılar ve yaşam alanlarını güzelleştirmek gerekli. Ancak öncelik üniversiteyi bilimsel yapıtlar da referans yapmaktır. Üniversitede ki yönetim anlayışıyla adaletli ve vizyonlu örneklik oluşturmaktır.
Öyle zannediyorum ki Üniversiteye yaptırdığı kapıları da bir vizyon iması olarak belleklere yerleştirmeye çalıştı? Fakat kapıların arabesk tarzı, maalesef beklenen etkiyi göstermedi. Hatta nereden çıktı bu ucubeler diye tepki bile topladı.
Kendisine sorsanız; kapitalizmin her türlü insanı sömüren enstrümanlarına karşı olduğunu söylerler. Gel gör ki Üniversiteyi imtiyazlı azınlık, siyasi etiketli, eşe dosta açtırdığı kafeler, büfeler, lokantalar ile öğrencinin sömürülmesine ve kapitalizmin popüler kültürü teslim alan yoluna hizmet ettiler.
Şark insanı duygusal temalara önem veren, kolaycı kişilerdir. Eee bide zaten teolog. Teslimiyet esaslı bir alt yapı?
Görünen o ki bu kumaştan güzel bir elbise çıkmadı, çıkmayacakta. Türkiye de son on beş yıl da planlı olarak yürütülen Siyasal İslam’ın politik iktidarı ve iflası, kamu yönetimin de de beklenen başarılı sonuçları doğurmayınca yönetimsel iflası da getirdi. Üniversiteler de buna dahil.
Olmayınca olmuyor!
Atalar der ki; Denenmiş sınanmaz!
Öyle de olacak galiba.