POPÜLER SİYASET / Turgay Urgur
Bundan 2000 yıl önce siyaset devlet işlerini düzenleme ve yürütme sanatına verilen isimdi. Eflatun ve Aristo’nun siyaset düşüncesinde etik sorunları incelemek öncüldü.
Toplumlarda bilgelik ve erdem yerini şan, şöhret ve zengin olmaya bırakınca timokrasi gelişmiştir. Timokrasi de oligarşiyi oluşturmuştur.
• * * *
Günümüzde ise popüler siyaset piyasa hakimiyetini kurmuş durumdadır. Timokrat siyasiler kendileri dışındakilerin demokrasiyi konuşmalarını ve arzulamalarını istemektedir.
Popüler siyasetin birinci şartı (adı üstünde) popülerite. Popüler siyaset toplumun sorunlarıyla ilgilenmez bunun yerine toplumun önüne ‘gündem’(ler) atar. Örneğin idam, kürtaj, tarihten her hangi bir olay, açlık grevleri veya hiçbir şey olmazsa bir televizyon dizisi. Biraz zamanı geriye işletirsek, bu gündemleri anımsaya çalışırsak ve kendimize “sonuçları ne oldu dersek?” Popüler siyasetin ne olduğu daha iyi anlaşılacaktır. Çünkü ortada sonuç yoktur. Olması da gerekmez veya beklenmez. İnsanlar nasıl ki parayı, zamanı, kültürü tüketiyorsa gündemi de tüketmeye yönlendirilirler. Popüler siyaset o gün konuşulmaktır. Açılışlar, tartışma programlı, janjanlı organizasyonlar popüler siyasetin kendisini gösterme alanlarıdır. Eğer siyasetle ilgilenmek sizin de hobiniz ise; bu alanlarda bol bol fotoğraf çektirmeli ve birileri siyasi vizyonunuzu irdelerken cevap vermek için yeteri kadar tüyo öğrenmelisinizdir.
• * * *
Popüler siyasetin araçları ile her hangi ticari metanın tanıtım araçları paralellik gösterir. Konuşulan değil konuşmak önemlidir. Tek taraflı bir kazanç beklentisi vardır. Çok kişiye ulaşmak hedeftir ama nasıl olduğu önemli değildir. Şartlar ve istekler uygulamaları aniden değiştirebilir. Popüler siyasetçi kaliteli bir pazarlama şirketinin elemanı gibi şık giyinir, sunucu misali beden dilini titiz kullanır, orkestra şefi gibi kitlesine hakim olmaya çalışır. Kısacası popüler siyasetçi “siyasetçi” dışında her şey olur. İşte bu yüzden kişi hem siyasetçi hem de futbol yorumcusu veya şirket danışmanı veya iş adamı vd. olur. Bu noktada işin etiğini sorgulamaya da artık gerek yoktur. Çünkü popüler siyasetçi; siyasi kariyerini işine, işini de siyasete bağlamıştır. Ne kadar siyaset o kadar popülerite, ne kadar popüler siyaset o kadar ‘çok iş’ ve çok kazanç.
•* * *
Popüler siyasetçi neler yapar? Popülaritesini arttırır?
- Yakınlarını işe yerleştirir. Liyakat önemli değildir. Tek kriter aşırı derece de minnettarlık(?) duygusuna sahip olmaktır.
- Gerçek sorunlarla uğraşmaz, kendisi önce ‘sorun’ uydurur sonra o sorunu yine kendisi yok eder.
- Her işten anlar. Her konu hakkında fikri vardır.
- Eleştirmez, sorgulamaz.
- Kendisi gibi düşünenleri savunur.
• * * * *
Popüler siyasetçi devletten maaş(hatırı sayılır) alır. Daha sonra ise benim yorumculuğumun işime engeli yok der. Emsallerini göstererek kendisini temize çıkarır. Çünkü onun işi ‘siyaset’ değildir. Bilakis popüler siyasetin bir mensubudur. Bir de popüler siyasetin alkışçıları vardır……
***
Ne de ironiktir ! siyaset kelimesi seyislik ile de aynı kökü paylaşır. Arapça seyis kelimesinden türemiştir. At kimin? At kim? Seyis kimdir?
Turgay Urgur