REFERANDUMUN ARDINDAN

Hayır’a koşanlardan idik ama milletin ekseriyeti evet dedi. Bundan sonra sonucu fazla da tartışmanın bir yararı yoktur. Ancak şunu hatırlatmadan geçemeyeceğim. Bugün 12 Eylülle hesaplaşmak amacı ile evet verenler şöyle bir geçmişlerini hatırlasınlar. Askerin iktidara el koyması için yağmur duasına çıkar gibi edenler,12 Eylülün anayasasına da evet demiş olduklarını hatırlamalarını öneririm. Demek ki 28 yıl önceki evetleri doğru değilmiş. Şimdi ki evelerinin de yıllar geçtikten sonra doğru olup olmadığını da o zaman göreceğiz. O zaman da hayır verenleri nerede ise hain ilan ediyorlardı. Şimdi de aynı gözle görmekteler. Hele bunu da bir başbakan çıkıp meydanlardan ilan ediyorsa “hayır oyu verecekleri PPK ile aynı safta yer tutanlar olarak gösteriyorsa ve darbeci gibi bir suçlama” demokratik düşünce anlayışı nerede kalır? O nedenle başbakanın özür dilerim sözünü de inandırıcı ve içten bulmuyorum. Yüzsüzlüğün pişkinliği olarak görmekteyim. Kendisi hakkında yapmış olduğu değerlendirmeler nedeniyle dava açılabilecek olanları sakinleştirmeye yönelik bir Altan alma olarak görmekteyim.

Referandum sonucu asıl düşünülmesi gereken husus Güneydoğudaki katılmama boykotudur. Artık güneydoğunun önemli bir kısmının fiilen yüreğini Türkiye’den ayırmış olduğunun göstergesidir. İktidarın ivedilikle bu sorunu giderecek yol ve yöntemleri bulması gerekmektedir. İyi şeylerde paylaşımı sevmeyen muhalefeti yerden yere vuran bu iktidar zor şeylerde muhalefete el uzatacaktır. Amaca söylediklerine bakınca hangi vicdanla ve pişkinlikle bunu yapacaktır? Türkiye’nin önündeki sorun budur.

Bir diğer önemli sorun ekonomidir. Anayasal oyalamalarla bir takım gündelik çıkışlarla ve görüntüyü kapatan perdelemelerle ekonomik krizin boyutu belli edilmese de derin bir ekonomik kriz içerisinde olduğumuz gerçeğini kimse inkâr etmemelidir. Zaten yansıması apaçık ortada durmaktadır. İktidar her zaman suni gündemlerle halkı etrafında birleştirecek bir şey bulacak olmasına güveniyor olsa da bazen insani olaylarda mayayı tutturmak her zaman mümkün olmayabilir.

Sivas’ın gelecek seçimlerini için bir gösterge olarak değerlendirilebilecek bu sonuca göre beş milletvekilliğinin bir tanesi BBP kontenjanı olmak üzere AKP’nin olacağı bellidir. Bir tanesi de CHP’nin olacağı anlaşılmaktadır.

Osman Kılıç, Hamza Yerlikaya bu nedenle AKP’ye kalan üç milletvekilliği içerisinde öncelikle feda edileceği anlaşılan isimler olarak gözükmektedir. Eğer Sami Aydın ilk üç içerisinde olur ise kendisini belediye başkanlığından götüren BBP oyları ile bu kez milletvekilliğine uzanabilir.

CHP de yarış Yine Malik Ejder Özdemir ile İl başkanı Bülent Renda deniz arasında geçecektir. İkinci sıra bir Sünni kökenli adaya bırakılması muhtemel olacağından Deniz ile Özdemir arasındaki yarışın kızgın geçeceği anlaşılacaktır. Zaten bir milletvekillik potansiyel olan yerde hele de Sivas’ın bu siyasi görüntüsünde CHP’nin adaylarını belirlerken çok dikkatli olması tabanı ürkütecek parti demokratik reflekslerini zorlamayacak bir görüntü ile çıkılmaması durumunda bir milletvekilliği dahi tehlikeye girebilir.

Siyasette temel görüntü budur.. Ancak siyasette her şey her an değişebilir. Çünkü insanı olaylarda fazlaca kesin konuşmak yanıltıcı olabiliyor.