VEDA EDERKEN aslında...

Karlara bata çıka okula gitmeye çalıştığım yolun başındayım şimdi. Daha çok küçüktüm o zamanlar, sen kocaman, ayak izlerin çok derin güya bana yolu açıyordun ama nafile ben bu iklime göre çok kırılgandım, sen ister istemez bana kızıyordun elinde olmadan hiç istemeden, şimdi aynısını bazı anlar ben yapıyorum küçük bir bedeni bencilce azarlayarak, adeta o küçük günlerimin intikamını almak istercesine 'Hainim'......Yıldızlar yine çok ve parlak ay ise tüm güzelliğiyle her zamanki yerinde bana süzülerek bakmakta sana baktığı gibi. Tek fark var şimdi sen buralarda değilde dönülmez yoldasın, bense senin ve senden hatıra kalan herşeyin girdapındayım......'SENİ HATIRLATAN NE VARSA BİR YALAN OLMUŞ BU ZAMANDA GERİYE KALAN İSE KOSKOCA BİR ALDATMACA.....VE BİRGÜN DÖNÜLMEZ YOLUN GENİŞ CADDELERİNDE BULUŞMAK ÜMİDİYLE ASLINDA,'mazinin girdapında boğuluyorum derken ve tam bu an en değerli an, şimdi bunu yaşa 'bak' bir bardak soğuk su seni bekliyor derken; yine kısmet olmuyor yok-yok birileri geliyor, o suyu sana içirmiyor ve sen ne mazidesin şimdi, ne de bu andasın....birden kayboluverirken ve isyanların ayağa kalkmışken kime hesap soracağım şimdi? derken aslında, ortada sana hesap vermeyen umursamaz gülen yüzlere tanıksın şimdi.....Sana ait hiçbir şey yok şimdi ortalarda koca bir gövdenle oracıkta tek başınasın ve ne mazi ne anın kalmadan ne de, sen hesap soramadan yenibaştan yeniden 'ALTI MİNARELİ ŞEHRİN' yolunu tutarak ama bu sefer başı dik ve aslında mağrur bir edayla sana ait bu yerlere 'VEDA' ediyorsun...
'Hayat da böyledir işte kavga etiklerinle aynı sofraya oturmak zorunda kalarak, maviyi siyah görerek ve aslında sana ait tüm renklerini unutarak bazen istemeden Vedaları gerektiren çok 'zalim' bir arenadır......Üstelik bu arenada hakemde dövüşende sen olmak zorundaysan eğer, işte vay haline dedirtecek bir karanlık çıkmaz sokak haline geliverir aslında. İnsanın kaderidir hem kavga hem barış ve bitmek bilmeyen hayatın yolculukları ve sonu belli, ancak dönülmez yola doğru hergün bir adım daha yaklaşmak. Peki ne var insana ait veda edip giderken ve aslında arkandan hiçbirşey bırakmadan gittiğin tüm yerlerde; en sevdiğin gökyüzü mavisi var, çünkü ÖZGÜRSÜN..... en sevdiğin pembe var, her tarafın naif ve mutlu en sevdiğin beyaz var, çünkü o senin veda ederken seni sonsuz özgür kılacak rengindir artık ve şimdi sen her şeyinle 'YEŞİLE ÇALAN PARLAK AY IŞIĞI RENGİNDESİN VE 'TEKSİN TEK'...........